„`html
Gawriił Abramowicz Ilizarow
Gawriił Abramowicz Ilizarow (15 czerwca 1921 – 24 lipca 1992) był wybitnym radzieckim ortopedą, znanym z opracowania innowacyjnej metody leczenia urazów kostnych. Urodził się w Białowieży, a zmarł w Kurganie. Odznaczony m.in. Orderem Uśmiechu oraz Nagrodą Leninowską.
Życiorys
Ilizarow rozpoczął naukę w szkole medycznej w Dagestanie, a następnie kontynuował studia w Krymskim Instytucie Medycznym. Po ewakuacji instytutu w związku z niemieckim atakiem na ZSRR, ukończył studia w Kazachstanie w 1944 roku. Pracował jako lekarz w regionie kurgańskim, gdzie zdobył doświadczenie w leczeniu urazów wojennych, co pozwoliło mu na rozwój w dziedzinie ortopedii.
W 1950 roku opracował metodę stabilizacji zewnętrznej oraz korekcji kształtu kości, opartą na zjawisku osteogenezy dystrakcyjnej. Jego wynalazek, aparat Ilizarowa, składający się z metalowych pierścieni połączonych prętami, został opatentowany w 1951 roku. Pomimo początkowego sceptycyzmu w środowisku medycznym, metoda zyskała uznanie, a w 1966 roku utworzył laboratorium w Kurganie, które w 1969 roku stało się częścią Instytutu Ortopedii i Traumatologii w Leningradzie. Metody Ilizarowa zyskały międzynarodowe uznanie, a on sam stał się jednym z czołowych specjalistów w swojej dziedzinie.
Odznaczenia
- Bohater Pracy Socjalistycznej
- Laureat Nagrody Leninowskiej (1978)
- Order Lenina
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
- Order Uśmiechu
Bibliografia
- Seyed Behrooz Mostofi. Who’s Who in Orthopedics. Springer, 2004, 156-157
- warheroes.ru (ros.)
Linki zewnętrzne
„`
