Gambit w szachach
Gambit to otwarcie szachowe, w którym gracz poświęca jedną lub więcej bierków, zazwyczaj pionów, aby uzyskać większą aktywność figur. W niektórych przypadkach oddawane są także skoczki lub gońce.
Metody uzyskiwania lepszej pozycji
Poprawne gambity opierają się na co najmniej dwóch z trzech metod:
- Tempo – przeciwnik traci ruch na zbicie poświęconej bierki, co często prowadzi do dalszej straty tempa, gdy musi przestawić swoją figurę.
- Aktywność – poświęcenie bierki odciąga przeciwnika od aktywnej pozycji, co umożliwia zajęcie istotnych pól przez figury gracza.
- Destrukcja – poświęcenie piona lub figury może osłabić pozycję przeciwnika, eksponując króla lub naruszając strukturę pionów.
Strategie w gambitach
Niektóre gambity dają przeciwnikowi wybór, gdzie nieprzyjęcie ofiary nie prowadzi do gorszej pozycji. W takich sytuacjach, przyjęcie ofiary może być najlepszą obroną, co polecał Emanuel Lasker. W praktyce występują też ryzykowne gambity, które mogą być skuteczne przeciwko słabszym graczom, ale bardziej doświadczeni szachiści mogą utrzymać przewagę materialną.
Pochodzenie terminu
Słowo „gambit” pochodzi z włoskiego „gambetto”, co oznacza „nóżka”. Zwrot „dare il gambetto” tłumaczy się jako „podstawić nóżkę”. Termin ten został użyty po raz pierwszy przez Ruy Lópeza w 1561 roku.
Wybrane gambity
Przykłady znanych gambitów można znaleźć w literaturze szachowej, szczególnie w pracach uznanych autorów.
Bibliografia
- W. Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, Warszawa 1986 (tom I) i 1987 (tom II)
Linki zewnętrzne
Więcej informacji na temat gambitów można znaleźć w literaturze szachowej oraz na stronach internetowych dotyczących szachów.
