Galileo – Sonda Kosmiczna
Galileo to amerykańska bezzałogowa sonda kosmiczna wystrzelona przez NASA w 1989 roku w celu badania Jowisza oraz jego księżyców. W grudniu 1995 roku stała się pierwszym sztucznym satelitą Jowisza, wprowadzając do jego atmosfery próbnik. Sonda przeprowadziła również obserwacje Wenus, Ziemi, Księżyca oraz komety Shoemaker-Levy 9.
Cele Naukowe Misji
- Badanie atmosfery jowiszowej oraz jej dynamiki.
- Analiza geologii i właściwości fizycznych księżyców galileuszowych.
- Obserwacja interakcji magnetosfery jowiszowej z księżycami.
- Pomiar składu chemicznego atmosfery Jowisza oraz jego warstw obłokowych.
Konstrukcja Sondy
Galileo składała się z orbitera i próbnika atmosferycznego. Orbiter miał unikalną konstrukcję podzieloną na część wirującą i stacjonarną, co pozwalało na stabilne prowadzenie obserwacji.
Zasilanie i Napęd
Sonda była zasilana przez dwa radioizotopowe generatory termoelektryczne (GPHS-RTG). Posiadała również moduł napędowy z silnikami rakietowymi, które kontrolowały położenie sondy.
Systemy Komunikacyjne
Galileo miała antenę główną o wysokim zysku, jednak awaria uniemożliwiła jej użycie, co prowadziło do korzystania z anteny pomocniczej. Zmiany w systemach komunikacyjnych umożliwiły transmisję danych z orbity Jowisza.
Misja i Przebieg Działań
Początki projektu sięgają lat 70. XX wieku. Start sondy miał miejsce 18 października 1989 roku. Sonda przeszła przez przeloty koło Wenus i Ziemi, a następnie dotarła do Jowisza w 1995 roku. Misja obejmowała badania jego księżyców oraz atmosfery.
Wyniki Badań
- Potwierdzenie istnienia podpowierzchniowego oceanu na Europie.
- Obserwacje aktywności wulkanicznej na Io.
- Analiza magnetosfery Jowisza oraz jego pierścieni.
Zakończenie Misji
Galileo zakończyła swoją misję 21 września 2003 roku, uderzając w Jowisza, aby uniknąć zanieczyszczenia jego księżyców. Całkowity koszt misji wyniósł 1,39 miliarda dolarów.
