„`html
Galeazzo Ciano
Galeazzo Ciano, hrabia di Cortelazzo (18 marca 1903 – 11 stycznia 1944), był włoskim politykiem, dyplomatą i dziennikarzem, a także czołowym działaczem ruchu faszystowskiego oraz zięciem Benita Mussoliniego.
Życiorys
Urodził się jako syn dowódcy wojskowego. W młodości wstąpił do ruchu faszystowskiego i brał udział w marszu na Rzym w 1922 roku. W latach 1925–1930 pracował w placówkach dyplomatycznych, m.in. w Rio de Janeiro, Pekinie i Szanghaju jako konsul generalny. Po powrocie do Włoch pełnił funkcję ministra prasy i propagandy, a od 1936 roku był ministrem spraw zagranicznych oraz członkiem Wielkiej Rady Faszystowskiej.
Ciano był także uczestnikiem wojny z Etiopią. Z czasem jego poglądy ewoluowały z prohitlerowskich na bardziej separatystyczne, opowiadał się za pokojem z aliantami. 25 lipca 1943 roku, podczas zebrania Wielkiej Rady Faszystowskiej, poparł usunięcie Mussoliniego.
Po internowaniu przez nowy rząd, udało mu się uciec do Niemiec, gdzie został aresztowany przez gestapo. Następnie trafił do rąk włoskich faszystów i został oskarżony o zdradę stanu. Mimo starań żony, został skazany na karę śmierci i stracony w 1944 roku.
Rodzina i dziedzictwo
Ciano był żonaty z Eddą Mussolini, z którą miał troje dzieci: Fabrizio, Raimonda i Marzio. Jest autorem znanych Dzienników, zawierających jego notatki z podróży oraz kontaktów z politykami.
Odznaczenia
- Order Orła Białego (1938)
- Order Annuncjaty
- Order Świętych Maurycego i Łazarza
- Krzyż Zasługi Wojennej
Przypisy
Galeazzo Ciano pozostaje kontrowersyjną postacią w historii Włoch, z uwagi na swoje powiązania z reżimem faszystowskim oraz rolę w kluczowych wydarzeniach II wojny światowej.
„`
