Galatowie – Historia i Struktura Społeczna
Galatowie, znani również jako Galaci, to celtyckie plemię, które na początku III wieku p.n.e. osiedliło się w Azji Mniejszej, w regionie zwanym Galacją. Ich przybycie do tego obszaru miało swoje korzenie w najazdach, które miały miejsce w Grecji i Macedonii.
Początki i Najazdy
W 279 roku p.n.e. Celtowie przeszli przez Grecję, pokonując króla Macedonii Ptolemeusza Keraunosa. Po zniszczeniu ważnych centrów religijnych, takich jak Delfy i Olimpia, zostali powstrzymani przez Antiocha I i Antygona II Gonatasa w bitwie pod Delfami. Po śmierci wodza Brennusa, część Celtów osiedliła się w Azji Mniejszej, gdzie stworzyli Galację, a reszta wróciła do swoich siedzib.
Galatowie zostali sprowadzeni do Azji Mniejszej przez króla Bitynii Nikomedesa I jako najemnicy. W 275 roku p.n.e. zostali pokonani przez Antiocha I, co doprowadziło do ich osiedlenia w Galacji. Dzięki swojej waleczności, Galatowie zyskali szacunek sąsiednich państw, które zaczęły płacić im trybut.
Upadek i Rzymska Kontrola
W roku 240 p.n.e. władca Pergamonu, Attalos I, odniósł zwycięstwo nad Galatami, co osłabiło ich znaczenie. Pomimo tego, Galatowie kilkakrotnie podejmowali walki, aż w 64 roku p.n.e. Galacja została przyłączona do Rzymu.
Struktura Społeczna
Według Liwiusza, Galatowie dzielili się na trzy plemiona: Tektosagowie, Tolistebogiowie i Trokmowie, z których każde było podzielone na tetrarchie, zarządzane przez tetrarchów. Władza tetrarchów była niemal absolutna, z wyjątkiem spraw związanych z morderstwami, które były rozstrzygane przez radę złożoną z trzystu członków.
Królowie Galatów
- Dejotarus (62–40 p.n.e.)
- Brogitariusz (40–37 p.n.e.)
- Amyntas (37–25 p.n.e.)
Galacja była również miejscem, przez które prowadziła jedna z podróży misyjnych apostoła Pawła, który później napisał list do mieszkańców galackich.
