Gaius Claudius Marcellus
Gaius Claudius Marcellus (ur. 88 p.n.e., zm. 40 p.n.e.) był członkiem rzymskiego rodu Klaudiuszy, znanego jako Marcellus, który odgrywał znaczącą rolę w okresie republiki. Urodził się jako syn Gajusza Klaudiusza Marcellusa, pretora z 80 p.n.e., oraz Junii. W swojej karierze politycznej pełnił funkcje takie jak edyl w 56 p.n.e. i pretor w 53 p.n.e.
Marcellus ożenił się z Oktawią przed 54 p.n.e. i początkowo wspierał Juliusza Cezara, a następnie przeszedł na stronę Pompejusza, co umożliwiło mu objęcie stanowiska konsula w 50 p.n.e. W tym okresie napięcia między Cezarem a Pompejuszem rosły, co doprowadziło do konfliktu.
Wojna Domowa
W latach 51-50 p.n.e. negocjacje polityczne nie przyniosły rezultatów, a wybór antycezariańskich konsulów w 49 p.n.e. tylko zaostrzył sytuację. Marcellus, działając bez zgody senatu, oferował Pompejuszowi dowództwo nad wojskami w Italii, co przyczyniło się do nieuniknionej wojny domowej. Jednak nie wziął udziału w walkach, pozostając w Italii.
Wsparcie dla Oktawiana
Po wojnie Marcellus uzyskał przebaczenie od Cezara, a później wspierał jego następcę, Oktawiana. Zmarł w maju 40 p.n.e. Jego żona, Oktawia, wkrótce po jego śmierci wyszła za Marka Antoniusza.
Podsumowanie
- Urodziny: 88 p.n.e.
- Funkcje: edyl (56 p.n.e.), pretor (53 p.n.e.), konsul (50 p.n.e.)
- Wsparcie dla Pompejusza w konflikcie z Cezarem
- Ostateczne wsparcie dla Oktawiana po śmierci Cezara
- Zmarł w 40 p.n.e.; jego żona, Oktawia, poślubiła Marka Antoniusza
