Gaius Cassius Longinus
Gaius Cassius Longinus (ur. przed 85 p.n.e., zm. 3 października 42 p.n.e.) był rzymskim wodzem i jednym z zabójców Juliusza Cezara. Po zamachu na Cezara stał na czele oporu przeciwko II triumwiratowi, stając się jednym z ostatnich obrońców republiki.
Młodość
Od najmłodszych lat Gaius Cassius wykazywał niechęć do tyranii. Studiował filozofię na Rodos, gdzie stał się zwolennikiem epikureizmu. Ożenił się z Junią Tertią, z którą miał syna.
Kariera polityczna
- W młodości był kwestorem w armii Marka Krassusa, wyróżniając się w wojnie z Partami (53 p.n.e.).
- Przeżył bitwę pod Karrami, gdzie doradzał tradycyjną formację wojskową, która została zignorowana przez Krassusa.
- W 49 p.n.e. został dowódcą floty pod Pompejuszem, walcząc przeciwko Cezarowi, a w 48 p.n.e. zniszczył część jego statków.
- Po porażce Pompejusza, Cezar wybaczył mu i mianował legatem.
- W 44 p.n.e. był jednym z liderów spisku przeciwko Cezarowi, biorąc udział w jego zabójstwie.
Bitwa pod Filippi
Po zamachu na Cezara, Kasjusz i Brutus musieli uciekać z Rzymu. Ostatecznie wzięli udział w bitwie pod Filippi przeciwko triumwirom. W zamieszaniu, unikając niewoli, Kasjusz popełnił samobójstwo, myśląc, że zbliżają się wrogowie, podczas gdy byli to jego własni żołnierze.
Kasjusz nigdy nie używał swojego portretu na monetach, preferując symbolikę Wolności jako formę propagandy.
