Gajusz Antoniusz
Gajusz Antoniusz (Caius Antonius M.f. M.n., ur. 81 p.n.e., zm. 42 p.n.e.) był rzymskim politykiem i młodszym bratem Marka Antoniusza. Jego działalność polityczna w Rzymie miała miejsce w kluczowym okresie w historii republiki rzymskiej.
Działalność polityczna i militarna
W 54 p.n.e. Gajusz wystąpił w procesie przeciw Aulusowi Gabinusowi, namiestnikowi Syrii, jednak ostatecznie oskarżycielem został Gajusz Memmiusz. W czasie wojny domowej w 49 p.n.e. był legatem Cezara, walczącym w Ilirii przeciwko wojskom Pompejusza. Po porażce floty Dolabelli w Dalmacji, Gajusz został otoczony przez Marka Oktawiusza Libona i zmuszony do kapitulacji.
Ważne urzędy
W 44 p.n.e. Gajusz pełnił urząd pretorzy, podczas gdy jego bracia zajmowali inne wysokie stanowiska w Rzymie. Po wyjeździe Brutusa z Rzymu, Gajusz przyjął oświadczenie Gajusza Oktawiusza o przyjęciu adopcji z testamentu Cezara. Jako pretor miejski zorganizował igrzyska ku czci Apollina.
Namiestnictwo w Macedonii
Senat mianował go namiestnikiem Macedonii jako prokonsula, jednak później ogłoszono tę nominację za nieważną. Gajusz próbował zebrać swoje siły, ale napotkał opór ze strony Brutusa, który zajął kluczowe terytoria. W wyniku niepowodzeń militarno-politycznych, Gajusz stracił dowództwo nad swoimi wojskami i w końcu został pokonany przez prefekta Marka Tulliusza Cycerona.
Śmierć
Gajusz Antoniusz został wzięty do niewoli przez Brutusa, który początkowo traktował go z honorami. Jednakże, wobec prób Gajusza do podburzania żołnierzy, Brutus zdecydował się na jego egzekucję, co miało miejsce w kontekście proskrypcji.