Reklama
Dzisiaj jest 10 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Funkcja η

Funkcja eta Dirichleta

Funkcja eta Dirichleta, oznaczana jako \eta(z), jest zdefiniowana dla argumentów zespolonych jako:

Reklama

\eta(z)=\left(1-2^{1-z}\right)\zeta(z),

gdzie \zeta(z) to funkcja dzeta Riemanna. Można ją również przedstawić jako szereg nieskończony:

Reklama

\eta(z)=\sum_{n=1}^{+\infty}\frac{(-1)^{n-1}}{n^z}.

Inna forma definicji tej funkcji wykorzystuje całkę:

\eta(z)=\frac{1}{\Gamma(z)}\int\limits_0^{+\infty}\frac{x^{z-1}}{\exp(x)+1}\,dx,

gdzie \Gamma(z) to funkcja gamma Eulera.

Własności funkcji η

Funkcję η można rozłożyć na część rzeczywistą \Re(\eta(z)) i część urojoną \Im(\eta(z)). Własności te przedstawiają się następująco:

  • \Re(\eta(z))=\Re(\eta(\overline{z})),
  • \Im(\eta(z))=-\Im(\eta(\overline{z})),

Oznacza to, że funkcja η przyjmuje wartości rzeczywiste dla rzeczywistych argumentów z. Dodatkowo, granica funkcji przy \Re(z)\to\infty wynosi:

\lim_{\Re(z)\to\infty}\eta(z)=1.

Skutkuje to granicami:

  • \lim_{\Re(z)\to\infty}\Re(\eta(z))=1,
  • \lim_{\Re(z)\to\infty}\Im(\eta(z))=0.

Wykresy funkcji η

Poniżej przedstawiono wykresy funkcji η:

  • Wykres dla osi rzeczywistej, gdzie część urojona jest równa zeru.
  • Wykres dla całej płaszczyzny zespolonej, gdzie odcień oznacza argument funkcji, a nasycenie reprezentuje jej moduł.

Funkcja eta Dirichleta jest istotna w teorii liczb oraz analizie matematycznej, stanowiąc ważny element w badaniach nad funkcjami specjalnymi.

Reklama
Reklama