Friedrich Wilhelm Murnau
Friedrich Wilhelm Murnau, właściwie Friedrich Wilhelm Plumpe (ur. 28 grudnia 1888, zm. 11 marca 1931), był niemieckim reżyserem filmowym, znanym z przełomowych technik filmowania, które wprowadziły ruchomą kamerę i zoom do kina. Zmarł tragicznie w wypadku samochodowym.
Życiorys
Murnau dorastał w rodzinie mieszczańskiej w Kassel, gdzie uczęszczał do gimnazjum. Studiował filologię i historię sztuki, a jego talent dostrzegł reżyser Max Reinhardt, który umożliwił mu naukę w swojej szkole aktorskiej. Przyjął pseudonim Murnau od miejscowości Murnau am Staffelsee. W czasie I wojny światowej służył w piechocie i lotnictwie, a po wojnie rozpoczął karierę filmową w Berlinie.
Jego pierwszy film, Der Knabe ist Blau, zaginął, ale współpraca z scenarzystą Carlem Mayerem przyniosła wiele sukcesów, w tym film Nosferatu – symfonia grozy (1922). Wprowadził nowatorskie techniki, takie jak ruchoma kamera, co znacząco wpłynęło na sposób postrzegania filmu.
Po sukcesie w Niemczech Murnau przeniósł się do Hollywood. Jego amerykański debiut, Wschód słońca (1927), zdobył trzy Oscary, ale nie spełnił oczekiwań finansowych producenta, co ograniczyło jego swobodę twórczą. Rozczarowany, Murnau zrezygnował z kontraktu z Foxem i próbował wrócić do Niemiec.
W końcu rozpoczął pracę nad filmem Tabu na Tahiti, ale zmarł tragicznie w wyniku wypadku samochodowego, zanim film miał swoją premierę 1 sierpnia 1931 roku. Został pochowany w Berlinie, a jego pogrzeb był zorganizowany przez bliskich mu artystów.
Filmografia
- Der Knabe in Blau (premiera 28 czerwca 1919)
- Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (premiera 5 marca 1922)
- Der letzte Mann (premiera 23 grudnia 1924)
- Sunrise (premiera 23 września 1927)
- Tabu (premiera 18 marca 1931)
Podsumowanie
Friedrich Murnau to jeden z najważniejszych reżyserów okresu filmu niemego, którego innowacyjne techniki i wizjonerskie podejście do sztuki filmowej pozostawiły trwały ślad w historii kina.
