„`html
Franz Grillparzer
Franz Grillparzer (15 stycznia 1791 – 21 stycznia 1872) był austriackim dramatopisarzem i prozaikiem, który łączył elementy klasycyzmu i romantyzmu w swojej twórczości.
Życiorys
Urodził się w Wiedniu jako najstarszy z czterech synów adwokata Wenzela Grillparzera. Po ukończeniu edukacji w Anna-Gymnasium, studiował filozofię i prawo na uniwersytecie w Wiedniu, gdzie rozpoczął swoją karierę literacką. W 1810 roku zaczął udzielać prywatnych lekcji, a w 1818 roku objął stanowisko kierownika literackiego w Burgtheater.
W trakcie swojej kariery Grillparzer odbył podróże do Włoch i Niemiec, gdzie spotkał się z wieloma znanymi postaciami, w tym z Goethego. Był również bliskim współpracownikiem Ludwiga van Beethovena, dla którego napisał libretto do opery Melusina.
W 1856 roku, po otrzymaniu pensji jako radca dworu, mógł w pełni poświęcić się pisarstwu. Jego prace przyniosły mu wiele odznaczeń, w tym tytuł doktora honoris causa kilku uniwersytetów.
Zmarł 21 stycznia 1872 roku w Wiedniu, a jego szczątki zostały przeniesione na cmentarz Hietzinger Friedhof. W 1872 roku ustanowiono nagrodę literacką jego imienia, Franz-Grillparzer-Preis.
Twórczość
Grillparzer był pisarzem wpływowym w nurcie biedermeierowskim, łączącym romantyzm z elementami tradycyjnymi. W jego dziełach widoczne są także odniesienia do literatury antycznej oraz klasyki weimarskiej.
Wybrane utwory
Dramaty
- Blanka von Kastilien
- Die Ahnfrau
- Sappho
- Das goldene Vlies (trylogia)
- Melusina (opera romantyczna)
- König Ottokars Glück und Ende
- Ein treuer Diener seines Herrn
- Der Traum ein Leben
- Weh dem, der lügt!
- Libussa
- Die Jüdin von Toledo
Nowele
- Das Kloster bei Sendomir
- Der arme Spielmann
Inne
- Selbstbiographie
- Tagebücher
„`
