Francuska Kompania Wschodnioindyjska
Francuska Kompania Wschodnioindyjska (fr. Compagnie des Indes orientales) to kompania handlowa, która została założona w 1664 roku w celu rywalizacji z Brytyjską i Holenderską Kompanią Wschodnioindyjską. Jej powstanie było wynikiem działań Jeana-Baptiste’a Colberta, przy wsparciu króla Ludwika XIV.
Wczesna działalność i sukcesy
Pierwszym generalnym dyrektorem kompanii był François Caron, doświadczony handlowiec, który wcześniej pracował dla Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej. Choć kompania nie zdołała utworzyć kolonii na Madagaskarze, skutecznie założyła porty handlowe na wyspach Bourbon i Île-de-France, obecnie znanych jako Reunion i Mauritius.
Rozwój w Indiach
W 1719 roku kompania rozpoczęła działalność w Indiach, jednak stan finansów był krytyczny, co doprowadziło do fuzji z Francuską Kompanią Zachodnią oraz Francuską Kompanią Afrykańską. Od 1720 roku działała pod nazwą „Compagnie Perpétuelle des Indes”. W miarę upadku imperium Mogołów, kompania zwiększyła swoje zaangażowanie w politykę Indii, zawierając sojusze z lokalnymi przywódcami w Południowych Indiach.
Polityka i upadek
Pod przewodnictwem Josepha François Dupleix, Francja prowadziła agresywną politykę wobec Anglii w Indiach od 1741 roku. Ostatecznie, z powodu problemów finansowych, kompania została rozwiązana w 1769 roku. Niemniej jednak, kilka portów handlowych, takich jak Pondicherry i Chandernagore, pozostało pod francuską kontrolą aż do 1949 roku.
