François Michel Le Tellier de Louvois
François Michel Le Tellier de Louvois (18 stycznia 1641 – 16 lipca 1691) był francuskim politykiem i jednym z najważniejszych ministrów wojny w historii Francji. Pełnił również funkcję generalnego wikariusza Połączonych Zakonów św. Łazarza z Jerozolimy oraz Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel.
Życiorys
Urodził się jako syn Michała le Tellier, markiza de Barbezieux, i Elżbiety Turpin. Poślubił Annę de Souvré, markizę de Courtenvaux, z którą miał sześciu potomków, w tym Michała Franciszka i Magdalenę Szarlotę.
Od 1662 roku był asystentem swojego ojca, ministra Ludwika XIV, a od 1666 roku faktycznie kierował ministerstwem wojny. W 1668 zastąpił ojca na stanowisku ministra, co umożliwiło mu wprowadzenie licznych reform i podniesienie liczby żołnierzy armii francuskiej do ponad 400 tys. w latach 1667–1713.
Reformy i osiągnięcia
Louvois zainicjował reorganizację i unowocześnienie armii francuskiej, w tym:
- Wprowadzenie karabinów skałkowych z bagnetem dla piechoty.
- Utworzenie magazynowego systemu zaopatrzenia wojsk.
- Zakładanie szkół artyleryjskich i inżynieryjnych.
- Wsparcie projektów fortyfikacyjnych Vaubana.
Jego działania przyczyniły się do zwycięstw w wojnie dewolucyjnej (1667-1668) oraz w wojnie francusko-holenderskiej (1672-1678). Louvois zdobył dla Francji Strasburg i zainicjował brutalne dragonady przeciwko hugenotom.
Połączone Zakony
W 1673 roku Louvois został generalnym wikariuszem Połączonych Zakonów, gdzie w ciągu 20 lat jego rządów przyjęto rekordową liczbę 566 rycerzy. Wprowadził również instytucję „z łaski magistralnej”, co umożliwiło nadawanie tytułu rycerza osobom nieposiadającym udokumentowanego pochodzenia szlacheckiego.
Śmierć i kontrowersje
Zmarł 16 lipca 1691 na apopleksję, co wzbudziło podejrzenia wśród dworzan o możliwe otrucie.
Louvois pozostaje zapamiętany jako kluczowa postać w historii Francji, której reformy miały długotrwały wpływ na organizację armii i funkcjonowanie instytucji szlacheckich.
