François Couperin
François Couperin, znany jako Le Grand (1668-1733), był francuskim kompozytorem epoki baroku, wywodzącym się z rodziny muzyków. Jego edukacja rozpoczęła się pod okiem ojca, a po jego śmierci kontynuował naukę u Jacques’a Thomelina. W 1685 roku objął stanowisko organisty w kościele świętego Gerwazego w Paryżu. W 1693 roku został organistą Chapelle Royale i nadwornym muzykiem króla Ludwika XIV.
W 1717 roku Couperin uzyskał tytuł organisty i kompozytora dworu. Organizował cotygodniowe koncerty, prezentując utwory na różne instrumenty. Całe życie spędził w Paryżu, gdzie zmarł w 1733 roku.
Twórczość
Couperin jest uznawany za jednego z najwybitniejszych kompozytorów baroku, obok Jeana-Baptiste’a Lully’ego i Marca-Antoine’a Charpentiera. Jego prace łączyły cechy muzyki francuskiej i włoskiego stylu concerto, co było nowatorskie w tamtych czasach.
Ważne dzieła to:
- Les Goûts réunis (Style ponownie połączone)
- Le Parnasse
Couperin był również znanym klawesynistą. Jego traktat L’Art de toucher le clavecin (1716) był przełomowym dziełem w teorii gry na instrumentach klawiszowych. Wskazywał w nim na zasady ozdabiania muzyki i technikę gry.
Znaczenie
Muzyka Couperina miała duży wpływ na późniejszych kompozytorów. Johann Sebastian Bach oraz Maurice Ravel podziwiali jego dzieła, a Ravel oddał mu hołd w kompozycji Le Tombeau de Couperin. Johannes Brahms inspirował się jego twórczością, a Richard Strauss orkiestrując niektóre utwory Couperina, docenił ich bogactwo nastrojów.
Jordi Savall określił Couperina jako „muzyka-poetę”, który dostrzegał głębię wyrazu muzyki, porównując ją do poezji. Jego twórczość pozostaje istotna w kontekście historii muzyki i nadal inspiruje artystów na całym świecie.
