Franciszek Sarnowski – Życiorys
Franciszek Sarnowski, urodzony 4 października 1911 roku w Skajbotach k. Olsztyna, był polskim nauczycielem i działaczem kulturalno-oświatowym. Pochodził z rodziny zaangażowanej w ruch polski na Warmii, gdzie jego rodzice, Franciszek i Barbara, byli członkami Związku Polaków w Niemczech.
Po ukończeniu niemieckiej szkoły powszechnej, w 1929 roku rozpoczął naukę w Państwowym Seminarium Nauczycielskim w Rogoźnie, które ukończył w 1934 roku. Następnie odbył praktykę pedagogiczną w Toruniu. W 1935 roku wrócił do Skajbot, gdzie prowadził działalność kulturalną jako nauczyciel muzyki. Od stycznia 1936 roku był nauczycielem i kierownikiem prywatnej szkoły polskiej w Podmoklach Wielkich.
Na terenie ziemi babimojskiej angażował się w działalność kulturalno-oświatową, zakładając chór młodzieżowy „Lutnia”, organizując kursy sportowe oraz obozy harcerskie. Był także pierwszym hufcowym drużyn skautowych Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech, a w 1936 roku uzyskał stopień podharcmistrza. W latach 1937-1939 był członkiem Zarządu Głównego ZHPwN oraz jego skarbnikiem.
Po wybuchu II wojny światowej, 1 września 1939 roku, został aresztowany przez gestapo. Więziony w Kargowej, a następnie w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen, zmarł 11 stycznia 1940 roku na skutek odniesionych obrażeń. Został pochowany w Klebarku Wielkim k. Olsztyna. Był żonaty z Zofią, z którą miał troje dzieci.
Ordery i odznaczenia
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (pośmiertnie, 29 maja 1946)
- Złoty Krzyż Zasługi (pośmiertnie, 1959)
Upamiętnienie
W jego honorze nazwano szkołę w Skajbotach oraz Wiejski Dom Kultury w Podmoklach Wielkich. Jego imię nosi również jedna z ulic w Olsztynie.
Bibliografia
- Tadeusz Oracki, Franciszek Sarnowski, [w:] Polski Słownik Biograficzny, tom XXXV, 1994.
