Franciszek Niewiadomski
Franciszek Niewiadomski (1860-1928) był polskim prawnikiem i działaczem państwowym. Urodził się 27 września 1860 roku w Samborze, a zmarł 29 grudnia 1928 roku w Warszawie.
Wykształcenie i kariera
Niewiadomski studiował prawo na Uniwersytecie we Lwowie, a w 1884 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pracował jako adwokat i urzędnik w Galicyjskiej Prokuratorii Skarbu od 1890 roku. W grudniu 1911 roku otrzymał tytuł rzeczywistego radcy stanu extra statum. Przed rokiem 1914 pełnił funkcję wiceprezesa prokuratorii skarbu w Galicji.
Rola w administracji po 1918 roku
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, od listopada 1918 roku Niewiadomski był urzędnikiem we Lwowie, gdzie pełnił funkcję wiceprokuratora Skarbu. Od kwietnia 1919 roku był związany z Najwyższą Izbą Kontroli, gdzie kierował sekcją II oraz był członkiem Kolegium izby. W listopadzie 1921 roku objął stanowisko dyrektora Departamentu I, a od 1925 roku do końca życia był wiceprezesem Najwyższej Izby Kontroli.
Pochówek
Franciszek Niewiadomski zmarł 29 grudnia 1928 roku i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 59-3-1).
Źródła
- Ryszard Szawłowski, Najwyższe państwowe organy kontroli II Rzeczypospolitej, Warszawa 2004
