Franciszek Ksawery Latinik
Franciszek Ksawery Latinik (1864–1949) był polskim wojskowym, pułkownikiem piechoty Armii Austro-Węgier oraz generałem dywizji Wojska Polskiego. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego w Wiedniu, wstąpił do armii austro-węgierskiej, gdzie brał udział w I wojnie światowej. Po wojnie służył w Wojsku Polskim, m.in. w obronie Śląska Cieszyńskiego oraz podczas Bitwy Warszawskiej.
Życiorys i pochodzenie
Urodził się w Tarnowie, w rodzinie nauczycielskiej. Miał pięcioro rodzeństwa. Po śmierci matki i ojca, w wieku piętnastu lat, rozpoczął karierę wojskową.
Służba w armii austro-węgierskiej (1882–1918)
Po ukończeniu Szkoły Kadetów w Łobzowie, Latinik awansował na podporucznika w 1885 roku. W trakcie I wojny światowej dowodził 100. pułkiem piechoty, biorąc udział w przełamaniach frontu rosyjskiego, a później na froncie rumuńskim i włoskim, gdzie odniósł ciężkie rany.
Wojskowa kariera w Polsce
- 1918: Dołączenie do Wojska Polskiego.
- 1919: Dowódca obrony Śląska Cieszyńskiego.
- 1920: Dowódca 1 Armii podczas Bitwy Warszawskiej.
- 1925: Przejście w stan spoczynku.
Aktywność po wojnie
Po zakończeniu kariery wojskowej Latinik osiedlił się w Krakowie i zajął się działalnością społeczną, pisząc książki wspomnieniowe i angażując się w organizacje emerytów wojskowych.
Awanse i odznaczenia
Latinik był odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem Walecznych. W 1922 roku został awansowany na generała dywizji.
Pamięć i upamiętnienie
Franciszek Latinik został uhonorowany wieloma tablicami pamiątkowymi oraz muralami. Poczta Polska wydała znaczek upamiętniający jego osobę. Zmarł 29 sierpnia 1949 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
