Franciszek Florentczyk (ur. ?, zm. 16 października 1516 w Krakowie) był włoskim architektem i rzeźbiarzem, który odegrał kluczową rolę w wprowadzeniu renesansu do Polski.
Życiorys
Franciszek przybył do Polski w 1501 roku na zaproszenie królowej Elżbiety Rakuszanki oraz jej syna, Zygmunta Starego, który został królem w 1506 roku.
W latach 1502–1505 Florentczyk stworzył płaskorzeźbioną niszę nagrobną dla króla Jana Olbrachta w katedrze na Wawelu. To dzieło uznawane jest za pierwsze renesansowe w Polsce, chociaż nie wykonał on gotycyzującej płyty z postacią króla, przypisywanej innym artystom.
Dzięki zleceniom króla Zygmunta Starego, w latach 1507–1516 kierował przebudową Zamku Wawelskiego, który ucierpiał w pożarze w 1499 roku. W ramach tej pracy zrealizował dekorację rzeźbiarską nowego zachodniego skrzydła zamku.
Franciszek Florentczyk był pierwszym włoskim artystą renesansowym, który działał na polskiej ziemi, wnosiąc nową jakość w sztukę architektoniczną i rzeźbiarską.
Podsumowanie
Franciszek Florentczyk był pionierem renesansu w Polsce, wprowadzając nowe formy sztuki i architektury. Jego prace, takie jak nagrobek Jana Olbrachta i przebudowa Wawelu, miały istotny wpływ na rozwój kultury artystycznej w Polsce. Zmarł 16 października 1516 roku w Krakowie.
