Francisco Solano López

Francisco Solano López

Francisco Solano López (1827-1870) był prezydentem Paragwaju od 1862 roku aż do swojej śmierci. Syn Carlosa Antonio Lópeza, przejął po nim władzę, stając się znany jako latynoski Napoleon. Był odpowiedzialny za wybuch wojny paragwajskiej, która doprowadziła do jego zguby.

Młodość

Urodził się w Manorá, na przedmieściach Asunción. W 1846 był naczelnym dowódcą armii paragwajskiej w czasie konfliktów z Argentyną. W 1853, jako minister, odwiedził Europę, gdzie zakupił uzbrojenie i sprzęt wojskowy oraz zaproponował budowę kolei w Paragwaju. W Paryżu poznał Elizę Lynch, która stała się jego partnerką i pierwszą damą kraju.

Władza

Po powrocie do kraju, López został ministrem wojny, a w 1862, po śmierci ojca, objął urząd prezydenta. Dążył do zjednoczenia Urugwaju z Paragwajem, co miało zapewnić dostępu do morza. W 1864, po wkroczeniu wojsk brazylijskich do Urugwaju, López zażądał ich wycofania, co doprowadziło do zaostrzenia konfliktu.

Wojna

Kiedy jego żądania zostały zignorowane, López skonfiskował brazylijski statek i zaanektował prowincję Mato Grosso. Następnie wypowiedział wojnę Argentynie i zorganizował atak na miasto Corrientes. Zawiązał sojusz z Urugwajem przeciwko Argentynie i Brazylii, tworząc tzw. potrójny alians. Wojna była krwawa, a Paraguaj mobilizował około 80 tys. żołnierzy. W miarę jak sytuacja się pogarszała, López stał się podejrzliwy wobec rodaków, co prowadziło do represji i masowych egzekucji.

Śmierć

1 marca 1870, López został zaskoczony przez wojska brazylijskie i zabity podczas próby ucieczki. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Umieram wraz z moją ojczyzną”. Zginął również jego syn, który odmówił kapitulacji. López został pochowany w mauzoleum, a jego śmierć zakończyła jedną z najkrwawszych wojen w Ameryce Południowej, która zdziesiątkowała ludność Paragwaju i zmniejszyła jego terytorium o jedną czwartą. Po wojnie z 220 tys. mieszkańców w kraju pozostało jedynie 28 tys. mężczyzn.