Francisco de Herrera – El Mozo
Francisco de Herrera, znany jako El Mozo, był hiszpańskim malarzem i architektem okresu baroku, urodzonym w 1622 roku w Sewilli. Zmarł 25 sierpnia 1685 roku w Madrycie. Był synem Francisca Herrery Starszego.
Po konflikcie z ojcem, Herrera wyjechał do Rzymu około 1642 roku, gdzie malował martwe natury, zdobywając przydomek Spagnolo degli pesci. Po powrocie do Hiszpanii po śmierci ojca w 1656 roku, stał się nauczycielem rysunku dla Karola II, a od 1672 roku był malarzem dworu Filipa IV. Po śmierci Murilla objął stanowisko dyrektora Akademii Malarstwa w Sewilli.
Jako architekt, w 1680 roku zaprojektował kościół pielgrzymkowy Nuestra Señora del Pilar w Saragossie, uznawany za pierwszą znaczącą świątynię barokową w Hiszpanii. Tworzył również freski, w tym w kościele San Felipe el Real w Madrycie. Jego prace koncentrowały się głównie na tematyce religijnej.
Wybrane Dzieła
- Apoteoza św. Franciszka – 1657, Katedra w Sewilli
- Apoteoza św. Hermenegilda – 1654, Prado, Madryt
- Św. Antoni Padewski – 1660-70, Prado, Madryt
- Św. Leon Wielki – 1656-57, Prado, Madryt
- Triumf Eucharystii – 1655, Katedra w Sewilli
Bibliografia
- Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992
Francisco de Herrera pozostaje istotną postacią hiszpańskiego baroku, zarówno w malarstwie, jak i architekturze.
