Francis Fukuyama – Krótkie informacje
Francis Fukuyama (ur. 27 października 1952 w Chicago) to amerykański politolog i filozof polityczny japońskiego pochodzenia. Jego rodzice, Yoshio Fukuyama i Toshiko Kawata, mieli znaczący wpływ na jego wykształcenie i kariery akademickie.
Wykształcenie i kariera
Fukuyama uzyskał licencjat z zakresu studiów klasycznych na Cornell University, gdzie studiował pod kierunkiem Allana Blooma. Następnie obronił doktorat na Harvard University, współpracując z takimi osobistościami jak Samuel P. Huntington.
W latach 2000-2010 był profesorem międzynarodowej ekonomii politycznej na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa. Obecnie pracuje jako profesor na Uniwersytecie Stanforda.
Życie prywatne
Fukuyama jest żonaty z Laurą Holmgren i ma troje dzieci. Mieszkają na przedmieściu Waszyngtonu.
Poglądy i publikacje
Fukuyama odgrywał kluczową rolę w neokonserwatyzmie, jednak krytycznie odnosił się do militarystycznej polityki administracji George’a W. Busha, zwłaszcza w kontekście interwencji w Iraku. W 2008 roku poparł Baracka Obamę.
Jego najważniejszą pracą jest esej Koniec historii? z 1989 roku, w którym argumentuje, że upadek komunizmu oznacza koniec wielkich ideologii, a liberalna demokracja jest najbardziej rozwiniętym systemem politycznym. W swoich książkach porusza również kwestie związane z biotechnologią, kapitałem społecznym oraz transformacjami społecznymi.
Krytyka
Fukuyama spotkał się z krytyką, szczególnie ze strony Samuela P. Huntingtona, który wskazał na konflikty między cywilizacjami jako przyszłe źródła napięć międzynarodowych. Krytycy podnosili także argumenty, że jego wizja globalizacji prowadzi do homogenizacji, co stoi w sprzeczności z procesami glokalizacji.
Wybrane publikacje
- Koniec historii? (1991)
- Ostatni człowiek (1997)
- Zaufanie: kapitał społeczny a droga do dobrobytu (1997)
- Wielki wstrząs (2000)
- Koniec człowieka (2004)
- Budowanie państwa (2005)
- Ameryka na rozdrożu (2006)
