Alessandro Quaresmi (Quaresmio) – Życiorys
Alessandro Quaresmi, włoski franciszkanin i kapłan katolicki, urodził się 4 kwietnia 1583 roku w Lodi, w Lombardii. W młodym wieku wstąpił do zakonu franciszkanów, przyjmując imię Francesco. Po ukończeniu studiów z zakresu filozofii i teologii, przyjął święcenia kapłańskie i rozpoczął pracę nauczycielską w seminarium.
Pełnił krótko urząd gwardiana w konwencie Sant’Angelo w Mediolanie, a następnie zrezygnował, aby skupić się na badaniach i kontemplacji Męki Chrystusa. Owocem jego studiowania była publikacja De sacratissimis D. N. Jesu Christi quinque vulneribus, wydana w Wenecji w 1652 roku.
Działalność w Ziemi Świętej
W 1616 roku Quaresmi został wysłany do Ziemi Świętej, gdzie rozpoczął pracę misyjną w Kustodii Ziemi Świętej. W 1618 roku pełnił funkcję przełożonego klasztoru w Aleppo, a następnie został wybrany na Prezydenta Kustodialnego na siedem miesięcy. Jego erudycja przyciągnęła uwagę papieża Urbana VIII, który mianował go Delegatem Apostolskim dla chaldejczyków i maronitów oraz Komisarzem Papieskim dla nestorianów.
Quaresmi zdobył głęboką wiedzę o lokalnym chrześcijaństwie i rytach wschodnich, co dokumentował w swoich relacjach i publikacjach, takich jak:
- Apparatu de reductione Chaldaeorum ad catholicam fidem (6 tomów)
- Itenerario di Caldea… (1629)
Najważniejsze dzieła
Jego najważniejszym dziełem była Historica, Theologica et Moralis Elucidatio Terrae Sancte, nad którą pracował przez wiele lat. Publikacja ta, uznawana za znaczącą w dziejach palestynologii, ukazała się w dwóch tomach w latach 1634-1639.
Po powrocie z Palestyny Quaresmi promował potrzebę odzyskania Miejsc Świętych, pisząc broszurę adresowaną do króla Hiszpanii, Descriptio ad Philippum IV, Regem Cath. Wspierał również celebrowanie misterium Pogrzebu i Złożenia do grobu Chrystusa.
Śmierć i dziedzictwo
Alessandro Quaresmi zmarł 25 października 1656 roku po długiej chorobie. Uznawany jest za świętego i został pochowany w kościele S. Angelo w Mediolanie, gdzie do dziś znajduje się jego grób.
