Fotografia kirlianowska
Fotografia kirlianowska to metoda rejestracji wyładowań elektrycznych, wykorzystująca materiały fotograficzne. Polega na umieszczeniu obiektu na światłoczułej powierzchni, a następnie przyłożeniu odpowiednio wysokiego napięcia, co skutkuje utrwaleniem wyładowań koronowych na obrzeżach przedmiotu. Nazwa metody pochodzi od małżeństwa Siemiona i Walentyny Kirlian, które popularyzowało tę technikę.
Chociaż zjawisko fizyczne, na którym opiera się fotografia kirlianowska, jest potwierdzone naukowo, w niektórych kręgach pseudonaukowych istnieje przekonanie, że obrazy te mogą rejestrować aurę, odzwierciedlając stan duchowy organizmów. Takie twierdzenia nie mają jednak podstaw naukowych.
Historia
Prekursorem fotografii kirlianowskiej był Jakub Jodko Narkiewicz, który na początku XIX wieku badał zjawiska związane z wyładowaniami elektrycznymi. W latach 30. XX wieku, małżeństwo Kirlianow w ZSRR rozwijało metody rejestracji tego zjawiska, stosując generator wysokiego napięcia i wysokiej częstotliwości. Równocześnie wprowadzili metafizyczną interpretację uzyskiwanych obrazów.
Kategorie
- Fotografia
- Medycyna niekonwencjonalna
- Zjawiska paranormalne
- Pseudonauka
