Fort Sumter
Fort Sumter, usytuowany w Karolinie Południowej, został zbudowany w XIX wieku jako element obrony portu Charleston. Bitwa o ten fort, która miała miejsce 12 kwietnia 1861 roku, zainicjowała wojnę secesyjną w Stanach Zjednoczonych.
Historia
Budowa Fortu Sumter rozpoczęła się w 1827 roku po wojnie brytyjsko-amerykańskiej, jako część systemu obronnego chroniącego kluczowe porty USA. Do 1860 roku fort nie był jeszcze ukończony i był obsadzony przez niewielką grupę robotników, podczas gdy większość żołnierzy stacjonowała w pobliskim Forcie Moultrie.
W grudniu 1860 roku, po ogłoszeniu niepodległości przez Południową Karolinę, fortem dowodził major Robert Anderson. Prezydent Buchanan starał się uniknąć konfliktu, co skomplikowało sytuację, gdyż odmówił wysłania posiłków do Andersona. Pomimo obietnicy Południowej Karoliny o nietykaniu fortu w trakcie negocjacji, sytuacja stała się napięta.
W obliczu eskalacji, 200 żołnierzy wysłano na pomoc Andersonowi, jednak misja zakończyła się niepowodzeniem, gdyż fort został ostrzelany przez artylerię Konfederatów, co uniemożliwiło dostarczenie zaopatrzenia.
Wojna secesyjna
8 kwietnia 1861 roku nowo wybrany prezydent Abraham Lincoln wysłał ekspedycję morską z zaopatrzeniem do Fortu Sumter, dowodzoną przez Gustavusa Foxa. 12 kwietnia, po rozpoczęciu ostrzału fortu przez Konfederatów, Anderson i jego żołnierze poddali się następnego dnia po 34 godzinach walki, bez strat w ludziach.
Fort Sumter pozostawał w rękach Konfederatów przez większość wojny, mimo prób odbicia go przez siły Unii. Ostatecznie, 17 lutego 1865 roku, Konfederaci opuścili fort w obliczu zbliżającej się armii Unii pod dowództwem Williama T. Shermana.
W 1948 roku Fort Sumter został ogłoszony narodowym pomnikiem USA.
Literatura i źródła
- Frank Barnes, Fort Sumter National Monument, National Park Service
- National Park Service, Fort Sumter National Monument
