Focke-Wulf Ta 152

Focke-Wulf Ta 152

Focke-Wulf Ta 152 to niemiecki myśliwiec, będący zmodyfikowaną wersją Fw 190D, opracowaną przez Kurta Tanka. Powstał w wyniku potrzeby Luftwaffe na nowoczesny samolot do walki na dużych wysokościach. Wyprodukowano około 67 egzemplarzy w latach 1944-1945.

Specyfikacja techniczna

• Typ: samolot myśliwski
• Konstrukcja: dolnopłat, metalowa, z ciśnieniową kabiną i chowanym podwoziem
• Załoga: 1 osoba
• Napęd: Jumo 213 E-1 (12-cylindrowy rzędowy)
• Moc silnika: 1375 kW (1870 KM)
• Wymiary:
  • Rozpiętość: 14,44 m
  • Długość: 10,82 m
  • Wysokość: 3,36 m
• Masa startowa: 5220 kg
• Prędkość maksymalna: 750 km/h na wysokości 12 400 m
• Pułap: 13 500 m (14 800 m z instalacją GM 1)
• Zasięg: 585 km (1500 km z dodatkowymi zbiornikami)
• Uzbrojenie: 1 x działko 30 mm MK 108, 2 x działka 20 mm MG 151/20E, 500 kg bomb

Powstanie i rozwój

W odpowiedzi na rosnące zagrożenie ze strony amerykańskich bombowców, RLM określiło wymagania dla myśliwca operującego na dużych wysokościach, co doprowadziło do powstania Ta 152. Samolot bazował na podzespołach Fw 190, jednak wprowadzono znaczące zmiany w konstrukcji, w tym nową aerodynamikę i możliwość używania kabiny ciśnieniowej.

Wersje i modyfikacje

Ta 152 posiadał kilka wersji, w tym:

• Wersja A: myśliwska, uzbrojona w działka 20 mm i 30 mm.
• Wersja B: myśliwsko-szturmowa, różniąca się uzbrojeniem i silnikiem.
• Wersja C: do działań na średnich wysokościach, napędzana silnikami DB 603.
• Wersja H: jedyna seryjna wersja z kabiną ciśnieniową, uzbrojona w działka 20 mm i 30 mm.
• Wersja E: rozpoznawcza, przerwana w fazie prototypu.
• Wersja S: nieuzbrojona wersja szkolna.

Produkcja i zastosowanie bojowe

Do końca wojny wyprodukowano 67 samolotów, które służyły w jednostkach takich jak JG 301. Ta 152 wykazał przewagę w starciach z myśliwcami alianckimi, osiągając zestrzelenia bombowców B-17 oraz radzieckich Jak-9.

Ocena i zachowane egzemplarze

Focke-Wulf Ta 152 uznawany jest za jeden z najszybszych myśliwców II wojny światowej. Mimo ograniczonej produkcji, jego osiągi były imponujące. Do 2007 roku zachował się tylko jeden egzemplarz, będący w posiadaniu National Air and Space Museum w Waszyngtonie.