Focke-Wulf Fw 61

Focke-Wulf Fw 61

Focke-Wulf Fw 61, znany również jako Fa 61, to niemiecki śmigłowiec, który zadebiutował 26 czerwca 1936 roku, wykonując pierwszy w historii w pełni kontrolowany lot śmigłowca.

Historia

Prace nad Fw 61 rozpoczęli prof. Heinrich Focke i inżynier Gerd Achgelis w 1932 roku. Początkowo zbudowali model o masie 4,9 kg, napędzany dwucylindrowym silnikiem, który osiągnął pułap 18 metrów. Po pozytywnych wynikach prób w tunelu aerodynamicznym, kadłub śmigłowca oparto na popularnym samolocie treningowym Focke-Wulf Fw 44 Stieglitz. Śmigłowiec był napędzany przez silnik gwiazdowy Siemens-Halske Sh 14 oraz posiadał dwa wirniki umieszczone na wysięgnikach. Po pomyślnych testach w locie uwięzionym, pilot Ewald Rohlfs 26 czerwca 1936 roku wykonał pierwszy swobodny lot, trwający 28 sekund, a już czwartego lotu osiągnął 16 minut.

W kolejnych latach Fw 61 ustanowił kilka rekordów, w tym wysokości lotu (3427 m) oraz prędkości (122,5 km/h). W lutym 1938 roku śmigłowiec zaprezentowano publiczności, a pilotka Hanna Reitsch stała się pierwszą kobietą pilotującą śmigłowiec. Obydwa wybudowane egzemplarze Fw 61 zostały zniszczone podczas II wojny światowej, a po wojnie stworzono replikę, która jest obecnie eksponowana w Deutsches Museum w Monachium.

Konstrukcja

Kadłub Fw 61 pochodził z samolotu Focke-Wulf Fw 44. Z przodu kadłuba umieszczono dwa kratownicowe wysięgniki, na których zainstalowano wirniki. Napęd stanowił 7-cylindrowy silnik gwiazdowy Siemens-Halske Sh 14, który został zmodyfikowany w celu lepszego przekazywania mocy do wirników. Zachowano oryginalne śmigło Fw 44, zmniejszając jego średnicę o połowę, co pozwoliło na efektywne chłodzenie silnika. Mimo udanej konstrukcji, projekt Fw 61 nie był rozwijany, jednak zdobyte doświadczenia były cenne dla przyszłych projektów śmigłowców.

Bibliografia

• Ryszard Witkowski, Osiemdziesiąt lat śmigłowców, „Technika lotnicza i astronautyczna”, nr 8 (1988), s. 22–23, ISSN 0040-1145.