Florian Mokrski
Florian Mokrski herbu Jelita (ur. ok. 1305, zm. 6 lutego 1380 w Krakowie) był polskim duchownym katolickim. W latach 1367–1380 pełnił funkcję biskupa krakowskiego. Był również kustoszem sandomierskim oraz kanonikiem wrocławskim i krakowskim.
Mokrski był kanclerzem łęczyckim i proboszczem krakowskim. W 1351 roku, na polecenie króla Kazimierza Wielkiego, udał się do Włoch, aby zapoznać się z organizacją uniwersytetów w Padwie i Bolonii. Wspólnie z Januszem Suchywilkiem i Jarosławem Bogorią Skotnickim opracował akt fundacyjny Akademii Krakowskiej.
Osiągnięcia jako biskup
W 1367 roku został mianowany biskupem krakowskim. Jako biskup, Mokrski zainicjował wiele działań, w tym:
- Otoczenie murami obronnymi miasta i zamku w Iłży.
- Nadanie gruntów, lasów i łąk Bodzentynowi.
- Fundacja kościoła parafialnego w Dobrowodzie, gdzie znajdował się jeden z dworów biskupów krakowskich.
- Budowa kościoła w Węgleszynie koło Chęcin.
W 1373 roku opublikował statuty synodalne, które miały na celu regulację życia kościelnego w diecezji.
Bibliografia
- Krzysztof Rafał Prokop, Poczet biskupów krakowskich, Wydawnictwo św. Stanisława BM, Kraków 1999, s. 64-67
- Bolesław Przybyszewski, „Krótki zarys dziejów diecezji krakowskiej”, t.1 wyd. Kraków 1989
- Feliks Kiryk, „Nauk przemożnych perła”, wyd. Kraków 1986
