Flakpanzer 38(t) Gepard
Flakpanzer 38(t) Gepard (Sd.Kfz.140) to niemieckie samobieżne działo przeciwlotnicze, które zostało opracowane w czasie II wojny światowej, na bazie podwozia czołgu PzKpfw 38(t). Produkcja trwała od 1943 do 1944 roku, a w sumie wyprodukowano 141 sztuk tego pojazdu.
Dane techniczne
- Producent: BMM
- Typ pojazdu: Samobieżne działo przeciwlotnicze
- Trakcja: Gąsienicowa
- Załoga: 4-5 osób
- Silnik: Praga EPA AC 2800, moc 103 kW (140 KM)
- Pancerz: Stalowy, grubość 10-20 mm
- Masa bojowa: 9800 kg
- Prędkość maksymalna: 42 km/h
- Zasięg: 210 km na drodze, 140 km w terenie
- Uzbrojenie: Armata automatyczna 2 cm Flak 38
Budowa i zastosowanie
W Flakpanzer 38(t) Gepard wieżyczka czołgu została zastąpiona ośmiokątną platformą, otwartą od góry i wyposażoną w składane płyty pancerne. Mimo to, zastosowane opancerzenie okazało się zbyt cienkie, a uzbrojenie zbyt słabe, by efektywnie zagrażać lotnictwu alianckiemu.
Podsumowanie
Flakpanzer 38(t) Gepard był jednym z niemieckich samobieżnych dział przeciwlotniczych, które miały na celu wsparcie obrony przed atakami powietrznymi. Jego ograniczenia w zakresie opancerzenia i uzbrojenia sprawiły, że nie odegrał znaczącej roli w walkach z lotnictwem alianckim.
Bibliografia
- Janusz Ledwoch, 1997, Niemieckie wozy bojowe 1933-1945, Warszawa, Militaria.
