FIM-92 Stinger
FIM-92 Stinger to przenośny, ręcznie odpalany pocisk kierowany ziemia-powietrze, produkowany w USA przez Raytheon Missile Systems oraz licencjonowany przez zakłady Dornier w Niemczech. System wszedł do służby w 1981 roku i do dziś zestrzelił około 270 samolotów. Stinger jest używany przez siły zbrojne USA oraz 29 innych krajów, a łączna produkcja wyniosła około 70 000 pocisków.
Opis konstrukcji
Pocisk ma długość 1,52 m, średnicę 70 mm i masę 10,1 kg. Jest naprowadzany na podczerwień, co daje mu zdolność do atakowania celów powietrznych w odległości do 4800 m i na wysokości od 180 do 3800 m. Stinger można odpalać zarówno ręcznie, jak i z pojazdów takich jak M1097 Avenger oraz M2 Bradley. Działa w dwóch etapach, a jego prędkość maksymalna osiąga 2,2 macha (około 750 m/s).
- Typy pocisku: podstawowy Stinger, Stinger z programowalnym mikroprocesorem (RMP).
- Głowica bojowa: 3 kg z autodestruktorem aktywującym się po 17 sekundach, jeśli cel nie został trafiony.
Użycie w działaniach wojennych
Stinger zadebiutował w boju w 1982 roku podczas wojny o Falklandy, a jego znaczenie wzrosło w czasie wojny w Afganistanie, gdzie po raz pierwszy użyto go 26 września 1986 roku. Pociski te miały istotny wpływ na stratę radzieckiego lotnictwa, co zmusiło Rosjan do zmiany taktyki lotów. Straty radzieckie wzrosły, a mudżahedini zyskali możliwość skutecznej obrony przed atakami z powietrza.
W lutym 1993 roku prowadzono negocjacje dotyczące zakupu Stingerów przez Czeczenów, jednak nie doszło do transakcji. Mimo to, kilka przemyconych wyrzutni było używanych podczas I wojny czeczeńskiej.
Produkcja i wsparcie dla Ukrainy
Produkcję Stingerów dla sił zbrojnych USA zakończono na początku XXI wieku, ale w maju 2022 roku podpisano kontrakt na produkcję 1300 pocisków do 2026 roku. W odpowiedzi na inwazję Rosji na Ukrainę, USA przekazały Ukrainie ponad 1400 pocisków Stinger.
