Reklama
Dzisiaj jest 9 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Film fabularny

Film fabularny

Film fabularny to jeden z głównych rodzajów filmowych, charakteryzujący się fikcjonalnym światem przedstawionym, opartym na scenariuszu i grze aktorskiej. W przeciwieństwie do filmów dokumentalnych, filmy fabularne mogą inspirować się rzeczywistymi wydarzeniami, ale zawsze tworzą odmienną rzeczywistość.

Reklama

Fabuła i sjużet

Podstawy teoretyczne badań nad filmem fabularnym opracowali rosyjscy formaliści, w tym Borys Eichenbaum i Wiktor Szkłowski. Szkłowski rozróżnił pojęcia fabuły i sjużetu, gdzie fabuła to zbiór schematów, a sjużet odnosi się do sposobu jej przedstawienia. W tradycyjnym kinie klasycznym fabuły są często dwuwątkowe, z wyraźnie określonymi punktami zwrotnymi.

  • Fabula zamknięta – wszystkie wątki są rozwiązane, co przynosi satysfakcję widzowi.
  • Fabula otwarta – wątki pozostają nierozwiązane, co otwiera pole do interpretacji.

Historia filmu fabularnego

Kino wczesne i premodernizm

Początek filmu fabularnego często przypisywany jest braciom Lumière i ich dziełu „Polewacz polany” (1895). Georges Méliès, znany z efektów specjalnych, wprowadził elementy fantazji filmowej. W miarę rozwoju kina, filmy zaczęły zyskiwać na długości i złożoności narracyjnej.

Reklama

Kino klasyczne

Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku dźwięk w filmie przyniósł zmiany w narracji. Ukształtowały się nowe gatunki, takie jak western, melodramat i film gangsterski. W tym okresie powstały również filmy noir, które charakteryzowały się mrocznym klimatem i często pesymistycznymi zakończeniami.

Modernizm drugiej fali

Modernizm drugiej fali, zapoczątkowany filmami neorealistycznymi, wprowadził nowe podejście do narracji, w której bohaterowie zmagają się z problemami egzystencjalnymi. Reżyserzy tacy jak Antonioni i Bergman eksplorowali temat alienacji i braku motywacji w działaniach postaci.

Postmodernizm

W latach 80. XX wieku zdefiniowano postmodernizm, który zrywał z tradycyjnymi podziałami kulturowymi i charakteryzował się intertekstualnością. Filmy takie jak „Pulp Fiction” wprowadzały nieliniową narrację i różnorodne techniki, jak niewiarygodny narrator.

Slow cinema

Równolegle z postmodernizmem rozwijało się kino neomodernistyczne, znane jako slow cinema. Charakteryzowało się ono powolnym tempem akcji i minimalistycznym podejściem do narracji.

Kino postklasyczne

Po 1975 roku pojawiło się kino postklasyczne, które łączyło elementy klasyczne z intensywnymi efektami specjalnymi, często kosztem dramaturgicznej logiki.

Podsumowanie

Film fabularny, od jego początków do współczesności, przeszedł wiele transformacji, kształtując różnorodne gatunki i style narracyjne, od klasycznych fabuł po nowoczesne eksperymenty w opowiadaniu historii.

Reklama
Reklama