FIFA (Międzynarodowa Federacja Piłki Nożnej, skrót od fr. Fédération Internationale de Football Association) – międzynarodowa organizacja pozarządowa, zrzeszająca 211 narodowych federacji piłki nożnej: 185 państw, 3 państwa nieuznawane, 9 autonomii i 14 terytoriów zależnych (według stanu na 13 maja 2016). Oprócz reprezentacji w piłce nożnej mężczyzn istnieje jeszcze 178 reprezentacji w piłce nożnej kobiet.
Organizacja
FIFA organizuje różnego typu pojedynki piłkarskie (turnieje olimpijskie, mistrzostwa świata kobiet i mężczyzn oraz grup młodzieżowych itp.) oraz ustala przepisy gry w piłkę nożną. Organizacja ta utrzymuje się głównie ze sprzedaży praw telewizyjnych, kontraktów reklamowych oraz biletów na mecze MŚ. Organizacja ta przeznacza pieniądze z Programu Pomocy Finansowej na rozwój techniczny w grze, rozwój futbolu młodzieżowego, medycynę sportową oraz na futsal dla ubogich krajowych federacji piłkarskich.
FIFA jest nadrzędną organizacją wobec federacji regionalnych:
* AFC – Azja
* CAF – Afryka
* CONMEBOL – Ameryka Południowa
* CONCACAF – Ameryka Północna, Środkowa i Karaiby
* OFC – Oceania
* UEFA – Europa.
Historia
Początki
FIFA została założona w Paryżu dnia 21 maja 1904 przez reprezentantów następujących krajów (federacji):
* Francji (Robert Guérin, André Espir)
* Belgii (Louis Muhlinghaus, Max Kahn)
* Danii (Ludvig Sylow)
* Holandii (Carl Anton Wilhelm Hirschmann)
* Szwecji (Ludvig Sylow)
* Szwajcarii (Victor E. Schneider)
* hiszpańskiego klubu Madryt CF (André Espir)
* Niemcy zrzeszyli się za pośrednictwem telegramu.
Pierwsze międzynarodowe mecze towarzyskie miały miejsce już w XIX wieku, więc musiała powstać organizacja, która będzie to wszystko kontrolować. Główną rolę w przyszłej federacji chciała odgrywać federacja angielska, która powstała już w roku 1863. Carl Hirschmann zaakceptował taką propozycję, jednak komitet wykonawczy Angielskiej Federacji Piłki Nożnej (FA) oraz Federacje Szkocji, Walii i Irlandii zwlekały z wydaniem opinii na ten temat. Francuz Robert Guérin oraz dziennikarz Matin stwierdzili, że dalsze oczekiwanie nie ma sensu. Po spotkaniu z belgijskim przedstawicielem Louisem Muhlinghausem ustalono, że FA nie będzie dyktowała warunków i rozesłano zaproszenia na spotkanie w sprawie kształtu przyszłej federacji, która miała być na wyższym poziomie niż FA.
Pierwszy statut FIFA określał następujące zasady:
* uznanie federacji innych krajów,
* zakaz gry zawodników dla różnych narodów,
* ujednolicenie zasad rozgrywania meczów,
* każda federacja musiała zapłacić 55 FF na rzecz FIFA,
* przejęcie przez FIFA obowiązku nadzorowania meczów międzypaństwowych.
I Kongres
Na pierwszym kongresie FIFA (23–24 maja 1904) przewodniczącym został wybrany Robert Guérin. Victor E. Schneider i Carl Hirschmann zostali jego zastępcami. Louis Muhlinghaus został głównym sekretarzem i skarbnikiem, a jego asystentem Ludvig Sylow. 14 kwietnia 1905 roku Komitet Wykonawczy przyłączył do FIFA Anglię (FA). Był to pierwszy duży sukces nowej organizacji.
II Kongres
Drugi kongres odbył się również w Paryżu pomiędzy 10–12 czerwca 1905 roku. W międzyczasie do FIFA przyłączyły się:
* Włoski Związek Piłki Nożnej
* Węgierski Związek Piłki Nożnej
* Austriacki Związek Piłki Nożnej
* Fiński Związek Piłki Nożnej
* Norweski Związek Piłki Nożnej
* Luksemburski Związek Piłki Nożnej.
Na tym kongresie Hirschmann zaproponował rozegranie międzynarodowych mistrzostw, które miały odbywać się w czterech grupach:
* I grupa – Anglia, Szkocja, Walia, Irlandia
* II grupa – Belgia, Francja, Hiszpania, Holandia
* III grupa – Austria, Szwajcaria, Węgry, Włochy
* IV grupa – Dania, Niemcy, Szwecja.
Cały turniej zamierzano przeprowadzić w Szwajcarii. Jednak do ostatniego dnia składania zgłoszeń (31 sierpnia 1905) nie wpłynęła żadna oferta.
Kolejne kongresy
Na kolejnym kongresie w Bernie pod nieobecność przewodniczącego Guerina, przeprowadzono rozmowy z Danielem Burleyem Woolfallem (prezes FA), którego wybrano na nowego przewodniczącego. On za priorytet wziął ujednolicenie przepisów gry w piłkę nożną. Jednak wciąż głównym problemem, który trzeba było rozwiązać, to zorganizować mistrzowskie zawody międzynarodowe. Pierwsza sposobność nadarzyła się z okazji letnich igrzysk olimpijskich w Londynie, jednak większość problemów nie została rozwiązana aż do kolejnych Igrzysk Olimpijskich w Sztokholmie. Do tego czasu mecze traktowane były tylko jako widowisko, a nie współzawodnictwo. Pod wodzą angielskiego prezydenta duży postęp zrobiono na kanwie administracyjnej. Po raz pierwszy wydano biuletyn informacyjny FIFA. Do 1909 roku w skład federacji wchodziły tylko kraje europejskie, jednak już na przełomie roku 1909/1910 do grona FIFA dołączył Związek Południowej Afryki, w 1912 roku Rosja, w 1913 Argentyna, Chile i Kanada, a w 1914 Stany Zjednoczone. To był pierwszy krok ku połączeniu całego świata piłkarskiego pod wodzą jednej federacji.
W 1914 wraz z wybuchem I wojny światowej nastąpiła przerwa w rozwoju organizacji, jednak i tak cały czas toczyły się rozgrywki międzypaństwowe, organizowane na neutralnych boiskach. W roku 1918 umiera Daniel Burley Woolfall, jego śmierć bardzo spowalnia dalszy rozwój federacji, która od tego czasu była pod rządami Carla Hirschmanna, który odegrał bardzo dużą rolę w swoim kraju oraz całym sercem oddał się pracy na rzecz FIFA. Pod koniec wojny, z inicjatywy Jules’a Rimeta zaczął prowadzić rozmowy ze wszystkimi krajami, które były już włączone do organizacji. On również powołał spotkanie w Brukseli w 1919 roku. Kolejne spotkanie odbyło się w Antwerpii w 1920 roku, gdzie wybrano nowy zarząd. Prezydentem został Jules Rimet, jego zastępcą Louis Oestrup, natomiast Carl Hirschmann został wybrany jako Sekretarz Generalny. W roku 1921 FIFA liczyła 20 członków. Postanowiono, że turniej olimpijski będzie odbywał się zgodnie z zasadami ustalonymi przez FIFA i będzie uznawany za mistrzostwa świata amatorów. Już wtedy również pojawiła się myśl o organizacji turnieju mistrzostw świata. Na kolejnym kongresie w Amsterdamie 28 maja 1928 roku ustalono, że odbędą się pierwsze mistrzostwa świata w piłce nożnej. Gospodarz miał zostać wybrany spośród następujących krajów: Węgry, Włochy, Holandia, Hiszpania, Szwecja i Urugwaj. Od samego początku było wiadomo, że największe szanse ma Urugwaj, który był dwukrotnym mistrzem olimpijskim, a w roku 1930 obchodził 100. rocznicę odzyskania niepodległości.
Kongres w Barcelonie w 1929 roku zadecydował o tym, że Urugwaj będzie organizatorem I Mistrzostw Świata w piłce nożnej. Jednak ta decyzja nie była pozytywnie odebrana w Europie, która była w wielkim kryzysie gospodarczym, a podróż przez ocean była bardzo kosztowna. Nad turniejem pojawiły się czarne chmury.
I Mistrzostwa Świata
Jednak ciężki wysiłek organizacyjny się opłacił i dnia 18 czerwca 1930 roku na stadionie Centenario w Montevideo odbyło się otwarcie I Mistrzostw Świata w piłce nożnej. W turnieju udział wzięło 13 zespołów:
* 4 z Europy
* 7 z Ameryki Południowej
* 2 z Ameryki Północnej.
Turniej zakończył się wielkim sukcesem sportowym i finansowym. Ustalono, że mistrzostwa będą odbywały się co 4 lata.
Władze FIFA
Przewodniczący FIFA
Wybory w 2016
Sekretarze Generalni FIFA
} || 2016–
|}
Odznaczenia
* Order Towarzyszy O. R. Tambo I klasy (2004, Południowa Afryka)
