Ferdynand de Padilla – Wielki Mistrz Zakonu Calatravy
Ferdynand de Padilla, znany również jako Fernando lub Hernando de Padilla, był wielkim mistrzem zakonu Calatravy w 1443 roku. Pochodził z rodziny o znaczących koneksjach – był synem Pero Lopeza de Padilly, kastylijskiego urzędnika, oraz Leonory de Sarmiento.
Kariera przed objęciem urzędu
Przed wyborem na wielkiego mistrza de Padilla pełnił funkcje klucznika oraz komandora zakonu Calatravy. Jego kadencja jako wielkiego mistrza była krótka i burzliwa.
Wybór i sprzeciw króla Kastylii
W czasie wyboru na urząd wielkiego mistrza, król Kastylii i Leónu, Jan II, promował kandydaturę Alfonsa Aragońskiego, nieślubnego syna króla z Nawarry. Mimo presji ze strony monarchy, bracia rycerze zgromadzeni na konwencie wyborczym jednogłośnie wybrali Ferdynanda de Padillę.
Konflikt i tragiczny koniec
Król Jan II nie zaakceptował wyniku wyborów i próbował namówić część rycerzy zakonu do obalenia de Padilli. Pomimo sprzeciwu wielkiego mistrza, Ferdynand zginął, a na jego miejsce wybrano Alfonsa, któremu król starał się zapewnić poparcie.
Rządy de Padilli, choć krótkie, były świadectwem napięć politycznych w Kastylii i wpływu monarchy na wybory w zakonie rycerskim.
