System plików FAT16
FAT16 to 16-bitowa odmiana systemu plików FAT, zaprojektowana do obsługi pierwszych dysków twardych. Powstała jako rozwinięcie FAT12, który nie spełniał rosnących potrzeb związanych z pamięcią masową.
Architektura i ograniczenia
Pierwsze komputery PC działające pod systemem DOS miały 16-bitową architekturę, co ograniczało liczbę klastrów do 65536 (216). W praktyce dostępne były jedynie 65524 klastry. Klastry były równe 512 bajtom, co ograniczało maksymalną pojemność do 32 MB. W miarę wzrostu pojemności dysków, konieczne stało się ich dzielenie na partycje.
Gdy rozmiary dysków zwiększyły się do 2 GB, jednostki alokacji mogły osiągnąć maksymalny rozmiar 32 kB. W systemach Windows NT istniała możliwość tworzenia klastrów o wielkości 64 kB, co pozwalało na maksymalny rozmiar partycji 4 GB. Jednakże, duża wielkość klastra prowadziła do marnotrawstwa przestrzeni dyskowej, gdyż nawet najmniejszy plik zajmował 32 kB.
Ograniczenia plików i nazewnictwa
FAT16 ma również ograniczenie wielkości plików do 2 GB. Dodatkowo, system nie rozróżnia wielkości liter w nazwach plików oraz ogranicza długość nazw do formatu 8.3, co oznacza 8 znaków na nazwę i 3 znaki na rozszerzenie.
Zastosowanie FAT16
System plików FAT16 był używany w systemach operacyjnych Microsoftu od MS-DOS 3.0 do Windows 95. W Windows 95 OSR2 wprowadzono FAT32, który, wraz z NTFS, stał się standardem w nowszych systemach. Mimo to, FAT16 jest nadal stosowany w urządzeniach o niewielkiej pojemności, takich jak pierwsze generacje kart pamięci flash, w tym karty SD o pojemności do 4 GB.
