Farba fleksograficzna
Farba fleksograficzna to typ farby drukowej wykorzystywany w poligrafii w technologii fleksograficznej. Głównymi składnikami farby są substancje barwiące oraz spoiwa, w postaci rozpuszczalników i polimerów.
Składniki i ich funkcje
Tradycyjnie farby fleksograficzne były produkowane z gumy naturalnej, a następnie z różnych rodzajów kauczuku. Obecnie najczęściej stosuje się fotopolimery. Każdy z tych materiałów charakteryzował się coraz większą odpornością na rozpuszczalniki, co pozwoliło na ich różnorodność.
W skład farby fleksograficznej wchodzą:
- Rozpuszczalniki (50-75%): alkohole, estry, glikole, ketony, woda – rozpuszczają polimery.
- Polimery (8-15%): akrylowe, celulozowe, poliamidowe – wpływają na adhezję, połysk oraz odporność chemiczną i mechaniczną farby.
- Substancje barwiące (8-15%): pigmenty organiczne i nieorganiczne – stanowią nośnik koloru.
- Dodatki (3-5%): modyfikują właściwości farby, takie jak reologia i adhezja.
W zależności od rodzaju żywic, farby rozpuszczalnikowe dzielą się na: nitrocelulozowe (NC), poliwinylobutyralowe (PVB), poliamidowe (PA) oraz akrylowe. W związku z problemami środowiskowymi, coraz większą popularnością cieszą się farby wodne.
Farby fleksograficzne UV
Farby fleksograficzne UV nie zawierają rozpuszczalników. Pod wpływem promieniowania UV następuje polimeryzacja, która może być inicjowana przez różne rodzaje farb: rodnikowe lub kationowe. Farby rodnikowe wymagają stałego naświetlania, natomiast farby kationowe mogą utwardzać się także po jego ustaniu. Farby UV są głównie stosowane w maszynach wąskowstęgowych.
Grubość naniesienia farby na podłoże wynosi zazwyczaj 10 μm.
Bibliografia
- Stefan Jakucewicz: Właściwości farb fleksograficznych, „Poligrafika” nr 8/2007.
- Nelson R. Eldred: Co drukarz powinien wiedzieć o farbach, COBRPP, Warszawa 2007.
