Fadryk Alfons Kastylijski
Fadryk Alfons Kastylijski (hiszp. Fadrique Alfonso de Castilla) urodził się 13 stycznia 1333 roku w Sewilli, a zmarł tamże 29 maja 1358 roku. Był 25. wielkim mistrzem zakonu Santiago oraz panem na Haro.
Pochodzenie i rodzina
Fadryk był nieślubnym synem króla Kastylii i Leónu, Alfonsa XI, oraz Eleonory de Guzmán. Był przyrodnim bratem króla Piotra I Okrutnego oraz bratem bliźniakiem Henryka II. Z Eleonorą de Angulo miał trójkę dzieci.
Konflikty i działalność polityczna
Po zamordowaniu matki na rozkaz królowej wdowy Marii Portugalskiej, Fadryk wystąpił przeciwko królowi Piotrowi I. Później pojednał się z monarchą i pełnił rolę królewskiego emisariusza, witając Blankę de Burbon, przyszłą żonę króla.
W 1354 roku król powierzył mu zadanie ochrony granicy z Portugalią. Fadryk nawiązał współpracę z bratem Henrykiem oraz Janem Alfonsem Albuquerque, byłym faworytem królewskim. Wziął udział w buncie mieszkańców Toledo, prowadząc 700-osobowy oddział przeciwko królowi.
Śmierć
W obliczu nadchodzącej wojny domowej król starał się załagodzić sytuację, oferując Fadrykowi wysokie stanowisko na dworze. Po przybyciu do Sewilli, Fadryk został jednak pojmany i zgładzony.
Kategoria: Wielcy mistrzowie zakonu Santiago
