Święty Fabian
Fabian (ur. w Rzymie, zm. 20 stycznia 250) był 20. papieżem, męczennikiem i świętym Kościoła katolickiego oraz Cerkwi prawosławnej. Jego pontyfikat trwał od 10 stycznia 236 do 20 stycznia 250 roku.
Życiorys
Fabian był Rzymianinem i następcą papieża Antera. Według Euzebiusza, podczas wyboru nowego biskupa Rzymu, nad głową Fabiana pojawiła się gołębica, co zostało uznane za znak Bożego wyznaczenia. Mimo obecności wielu znanych kandydatów, został natychmiast ogłoszony biskupem.
Święty Fabian zginął śmiercią męczeńską w czasie prześladowań za panowania cesarza Trajana Decjusza. Pochowano go w katakumbach świętego Kaliksta, gdzie w 1854 roku archeolog Giovanni De Rossi odkrył jego pomnik, a w 1915 roku sarkofag z inskrypcją z X wieku w bazylice św. Sebastiana.
Działalność
Podczas swojego pontyfikatu, Fabian dokonał wielu reform:
- Podział Rzymu na diakonie oraz ustanowienie 7 subdiakonów, którzy spisywali czyny męczenników.
- Wprowadzenie zarządców na cmentarzach kościelnych oraz poprawa ich porządków.
- Zwołanie synodu biskupów, na którym uchwalono istotne dekrety.
Jego pontyfikat miał znaczący wpływ na rozwój młodego Kościoła, co zostało docenione przez Cypriana, biskupa Kartaginy. W wyniku prześladowań, na które natrafił, wielu chrześcijan opuściło Rzym, co zainicjowało życie pustelnicze.
Wspomnienie liturgiczne
W Kościele katolickim wspomnienie liturgiczne świętego Fabiana obchodzone jest 20 stycznia, natomiast w Cerkwi prawosławnej przypada na 5/18 sierpnia (18 sierpnia według kalendarza gregoriańskiego).
