FAB-500
FAB-500 (ФАБ-500) to radziecka bomba lotnicza ogólnego przeznaczenia o wadze 500 kg, klasyfikowana jako bomba odłamkowo-burząca. Jej historia sięga I wojny światowej, a pierwsze wersje zaczęły być używane od lat 40. XX wieku. Bomba została po raz pierwszy użyta operacyjnie przez Armię Czerwoną 28 kwietnia 1943 roku, atakując niemieckie umocnienia w rejonie Królewca.
Właściwości i konstrukcja
Bomba FAB-500 była kilkakrotnie modyfikowana. Zmieniano kształt korpusu, aby zwiększyć opływowość i odporność na wysokie temperatury, które powstają podczas lotów z prędkościami ponaddźwiękowymi. Wypełniana jest najczęściej materiałem wybuchowym Torpex. Po eksplozji powstaje krater o średnicy 8-12 metrów i głębokości 3-4 metrów, z przebijalnością zbrojonego betonu do 1,5 metra.
Wersje FAB-500
Obecnie wyróżnia się kilka wersji bomb FAB-500:
- FAB-500 – najstarsza wersja z czasów II wojny światowej.
- FAB-500 M-54 – najczęściej używana, przenoszona przez większość samolotów myśliwskich. Masa materiału wybuchowego wynosi 201 kg.
- FAB-500 M-62 – charakteryzuje się wydłużonym kształtem i może być zrzucana z wysokości od 570 do 12000 metrów. Masa materiału wybuchowego wynosi 300 kg.
- FAB-500 M-62T – wersja o zwiększonej wytrzymałości termicznej, przeznaczona do lotów z dużymi prędkościami, często przenoszona przez samoloty MiG-25 i Su-27.
Podsumowanie
Bomba FAB-500 jest istotnym elementem radzieckiego arsenału lotniczego, wykorzystywana w różnych konfliktach zbrojnych. Na jej podstawie opracowano naprowadzane laserowo bomby KAB-500, które stanowią odpowiednik amerykańskiego systemu GBU-15.
