„`html
Radio Ewa
Radio Ewa to jeden z pierwszych polskich przenośnych odbiorników radiowych z zakresem UKF, produkowany w latach 1968–1974 przez firmę Diora. Jego premiera miała miejsce w 1969 roku, kiedy to czasopismo „Radioamator i Krótkofalowiec” ogłosiło informację o nowym modelu. Do 1972 roku wyprodukowano około 105 tys. egzemplarzy tego radia.
Charakterystyka
Obudowa radia była wykonana ze sklejki i płyty pilśniowej, pokryta tworzywem skóropodobnym. Ewa była zasilana sześcioma ogniwami R14 lub akumulatorem samochodowym, co czyniło ją idealnym odbiornikiem turystycznym i samochodowym. Odbiornik oferował możliwość podłączenia zewnętrznego głośnika oraz odtwarzania dźwięku z gramofonu i magnetofonu.
Specyfikacja techniczna
- Układ elektryczny: superheterodyna
- Elementy czynne: tranzystory
- Zakresy fal: Długie, Średnie, Krótkie, UKF
- Zasilanie: napięcie stałe 9 V
- Elementy regulacyjne:
- klawiszowy przełącznik zakresów
- potencjometr siły głosu
- pokrętło strojenia
- potencjometr barwy tonu
- przycisk podświetlenia skali
- Gniazda: antena zewnętrzna, gramofon/magnetofon, głośnik dodatkowy, złącze samochodowe
- Wymiary: 290 × 175 × 87 mm
- Masa: około 3,1 kg
Podsumowanie
Radio Ewa to klasyczny model, który łączył nowoczesne jak na tamte czasy rozwiązania technologiczne z funkcjonalnością, co czyniło go popularnym wyborem wśród użytkowników. Jego solidna konstrukcja i różnorodność funkcji sprawiały, że był ceniony jako odbiornik turystyczno-samochodowy.
„`