Eugeniusz Lubomirski
Eugeniusz Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (13 września 1789 – 1834) był polskim ziemianinem oraz komandorem maltańskim w Wielkim Przeoracie Katolickim w Rosji. Był dziedzicem Dubrownej.
Urodził się jako syn Ksawerego Lubomirskiego i Teofili z Rzewuskich. Jego bratem był generał rosyjski Konstanty Lubomirski. W 1817 roku poślubił Marię z Czackich, z którą miał czterech synów:
- Stefan Ksawery (1819-1900)
- Władysław Emanuel (1824)
- Eugeniusz Adolf (1825)
- Jan Tadeusz (1826)
Maria zmarła przy urodzeniu czwartego dziecka. W 1830 roku Eugeniusz ożenił się z Klementyną Czetwertyńską (1801-1834), jednak wkrótce po tym sam zmarł, pozostawiając majątek małoletnim synom.
Podsumowanie
Eugeniusz Lubomirski był ważną postacią w polskim ziemiaństwie, a jego życie związane było z wieloma znaczącymi wydarzeniami rodzinnymi i społecznymi. Jego dziedzictwo przetrwało dzięki potomkom, mimo że zmarł w młodym wieku.
