Eugeniusz Jezierski (16 kwietnia 1902, Petersburg – 15 sierpnia 1990, Łódź) był polskim inżynierem i specjalistą w dziedzinie maszyn elektrycznych, a także profesorem Politechniki Łódzkiej.
Życiorys
Eugeniusz Jezierski urodził się w rodzinie nauczyciela i dentystki. Po maturze w rosyjskojęzycznej szkole w Kizlarze, przez rok studiował na Politechnice w Nowoczerkasku. Po odzyskaniu niepodległości kontynuował edukację na Politechnice Warszawskiej, gdzie w 1929 roku uzyskał tytuł inżyniera na Wydziale Elektrycznym. Dodatkowo, ukończył podchorążówkę w II Batalionie Balonowym w Jabłonnie.
W 1946 roku został profesorem nadzwyczajnym na Politechnice Łódzkiej, gdzie kierował Katedrą Maszyn Elektrycznych i Transformatorów aż do emerytury w 1971 roku. Pełnił również funkcje dziekana Wydziału Elektrycznego oraz prorektora ds. Nauki. W 1982 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej. Był laureatem licznych nagród, w tym Nagrody Państwowej II stopnia za osiągnięcia w teorii transformatorów elektroenergetycznych (1955).
Ordery i odznaczenia
Eugeniusz Jezierski był odznaczony licznymi wyróżnieniami, w tym:
- Order Sztandaru Pracy II klasy
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
- Medal 25-lecia PAN
Bibliografia
* Kto jest kim w Polsce?, Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993.
Eugeniusz Jezierski pozostaje znaczącą postacią w polskiej elektrotechnice oraz edukacji technicznej, a jego osiągnięcia są nadal doceniane.
