Eugeniusz Czajka
Eugeniusz Czajka (25 marca 1927 – 5 lutego 2011) był polskim hokeistą na trawie oraz olimpijczykiem, który reprezentował Polskę na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w 1952 roku.
Życiorys
Eugeniusz Czajka urodził się w Goślinowie jako syn Stefana i Teodozji Stołowskiej. Ukończył Gimnazjum i Liceum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie w 1948 roku, a następnie studiował na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, uzyskując dyplom w 1952 roku. Swoją przygodę z hokejem na trawie rozpoczął w czasach licealnych.
W 1948 roku związał się z klubem Spójnia Gniezno, zdobywając pięć tytułów mistrza Polski w latach 1948–1953. W trakcie służby wojskowej grał również w OWKS Wrocław (mistrz Polski 1954) oraz OWKS Poznań (mistrz Polski 1955). Czajka występował na pozycji rozgrywającego napastnika.
W latach 1949–1957 reprezentował Polskę w 25 meczach, zdobywając jedną bramkę. Uczestniczył w turnieju olimpijskim w Helsinkach, gdzie Polska zajęła 6. miejsce spośród 12 drużyn. Za swoje osiągnięcia sportowe otrzymał tytuł „Mistrza Sportu”.
Po zakończeniu kariery zawodniczej Eugeniusz Czajka pracował jako trener w klubie Grunwald Poznań oraz w Polskim Związku Hokeja na Trawie. Zawodowo był głównym inżynierem w zakładach „Centra” w Poznaniu. Życie osobiste dzielił z żoną Janiną, nauczycielką, i synem Robertem, technikiem weterynarii.
Bibliografia
- Zmarł Eugeniusz Czajka, epoznan.pl, 7 lutego 2011
Podsumowanie
Eugeniusz Czajka był wybitnym polskim hokeistą na trawie, olimpijczykiem i trenerem. Jego osiągnięcia sportowe oraz zaangażowanie w rozwój hokeja na trawie w Polsce pozostają niezatarte w pamięci. Zmarł 5 lutego 2011 roku w Poznaniu.
