„`html
Eugeniusz Juliusz Baziak
Eugeniusz Juliusz Baziak (8 marca 1890 – 15 czerwca 1962) był polskim duchownym rzymskokatolickim, doktorem teologii oraz arcybiskupem lwowskim i krakowskim. Jego duchowa i społeczna działalność miała miejsce w trudnych czasach II wojny światowej oraz późniejszych represji komunistycznych.
Życiorys
Baziak urodził się w Tarnopolu, gdzie ukończył C.K. Wyższe Gimnazjum. Następnie studiował teologię na Uniwersytecie Lwowskim, uzyskując doktorat w 1921 roku. Święcenia kapłańskie przyjął w 1912 roku. Pracował jako wikariusz, katecheta, a następnie w lwowskim seminarium duchownym.
W 1933 roku został biskupem pomocniczym archidiecezji lwowskiej, a w 1944 arcybiskupem metropolitą lwowskim. Mimo trudności związanych z okupacją, kontynuował działalność duszpasterską, starając się zachować funkcje seminarium oraz wspierać lokalną społeczność.
W 1946 roku, w związku z pogarszającą się sytuacją Kościoła we Lwowie, Baziak przeniósł się do Lubaczowa. W 1951 roku mianowano go biskupem koadiutorem archidiecezji krakowskiej. W Krakowie również spotkał się z represjami ze strony władz komunistycznych, co skutkowało aresztowaniem i ograniczeniami w działalności.
W 1962 roku Baziak został wyznaczony na arcybiskupa metropolitę krakowskiego, jednak zmarł przed formalnym ogłoszeniem nominacji. Pochowany został na Wawelu.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1932)
Współkonsekracje
Baziak był współkonsekratorem wielu biskupów, w tym Karola Wojtyły (późniejszego papieża Jana Pawła II).
„`
