Ernst Julius Öpik
Ernst Julius Öpik (1893-1985) był estońskim astronomem, znanym przede wszystkim z zaproponowania istnienia odległego okołosłonecznego obłoku materii, z którego mogłyby pochodzić komety, znanego jako Obłok Öpika-Oorta.
Skrócona biografia
Öpik ukończył gimnazjum w Tallinnie, a następnie studiował na Cesarskim Uniwersytecie w Moskwie. Po czterech latach w Obserwatorium Moskiewskim, w 1916 roku został dyrektorem Wydziału Astronomicznego w Taszkencie. W 1921 roku rozpoczął pracę w obserwatorium w Tartu, którą kontynuował do 1944 roku, z przerwą na badania w Harvard College Observatory (1930-1934).
W wyniku zagrożenia ze strony ZSRR, w 1944 roku musiał opuścić Estonię, a w 1948 roku osiedlił się w Irlandii Północnej. Tam pracował w Armagh Observatory aż do 1981 roku, pełniąc także funkcję dyrektora i redaktora Irish Astronomical Journal (1950-1981). W 1956 roku został wizytującym profesorem na University of Maryland, College Park.
Praca naukowa
Öpik był jednym z czołowych astronomów swojego pokolenia, z zainteresowaniami obejmującymi różne dziedziny nauki. Do jego najważniejszych osiągnięć należą:
- Pierwsze obliczenia gęstości białego karła (40 Eri B) w 1915 roku.
- Pierwsze dokładne wyznaczenie odległości do Messier 31 w 1922 roku.
- Propozycja istnienia Obłoku Öpika-Oorta w 1932 roku.
- Prace nad ewolucją karłów w 1938 roku.
- Nowa teoria epok lodowych w 1952 roku.
Jego badania dotyczące drobnych obiektów Układu Słonecznego oraz analiza asteroid i komet miały kluczowe znaczenie dla zrozumienia ich ruchu oraz wpływu na Ziemię.
Nagrody i wyróżnienia
W 1975 roku Öpik otrzymał Złoty Medal Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego, a w 1976 roku Bruce Medal. Jego nazwisko nosi także asteroida (2099) Öpik.
Linki zewnętrzne
- The Hierarchical Universe – ostatni wykład
- Biografia na stronie Armagh Observatory
