Ernst Simon Bloch
Ernst Simon Bloch, urodzony 8 lipca 1885 roku w Ludwigshafen am Rhein, zmarł 4 sierpnia 1977 roku w Tybindze. Był niemieckim filozofem marksistowskim oraz teologiem ateistycznym.
Życiorys
Bloch pochodził z zasymilowanej żydowskiej rodziny. Po ukończeniu studiów filozoficznych ożenił się z Else von Stritzky, a później z Henriette Linda Oppenheimer. Jego trzecią żoną była Polka, Karola Piotrkowska, z którą miał dwoje dzieci: Mirjam Josephsohn oraz Jana Roberta.
W 1935 roku opublikował książkę Erbschaft dieser Zeit, krytykującą nazizm. Po objęciu władzy przez nazistów, Bloch z rodziną zmuszony był uciekać z Niemiec, przebywając kolejno w Szwajcarii, Austrii, Czechosłowacji, a ostatecznie w Stanach Zjednoczonych. Po wojnie wrócił do NRD, gdzie objął katedrę filozofii w Lipsku. W 1961 roku, w obliczu budowy muru berlińskiego, osiedlił się w Tybindze w RFN, gdzie uzyskał honorową katedrę filozofii.
Myśl Blocha miała znaczący wpływ na ruchy studenckie w 1968 roku oraz na teologię wyzwolenia w kościele katolickim.
Dzieła
- Kritische Erörterungen über Rickert und das Problem der Erkenntnistheorie, 1909
- Geist der Utopie, 1918
- Atheismus im Christentum, 1968
- Thomas Münzer als Theologe der Revolution, 1921
- Erbschaft dieser Zeit, 1935
- Das Prinzip Hoffnung, 1954-1959
- Tübinger Einleitung in die Philosophie, 1963
Przekłady polskie
- Oblicze woli, tłum. Anna Czajka, 1981
- Ślady, tłum. Anna Czajka, 1981
- Pamiętnik dla Elzy Bloch von Stritzky, tłum. Anna Czajka, 1981
- Rzeczywistość antycypowana, tłum. Anna Czajka, 1982
- Ślady, tłum. Anna Czajka, 2012
Podsumowanie
Ernst Bloch był istotną postacią w XX wieku jako filozof i teolog. Jego prace, w tym krytyka nazizmu i koncepcje utopijne, miały znaczący wpływ na myśl filozoficzną oraz ruchy społeczne. Jego dziedzictwo intelektualne jest nadal przedmiotem badań i dyskusji.
