„`html
Ernesto Sabato
Ernesto Sabato (24 czerwca 1911 – 30 kwietnia 2011) był argentyńskim pisarzem i eseistą o włoskich korzeniach. Z wykształcenia fizyk, uzyskał doktorat na Universidad Nacional de La Plata. Po 1945 roku zrezygnował z kariery naukowej na rzecz pisarstwa i malarstwa. W 1984 roku zdobył Nagrodę Cervantesa oraz przewodniczył komisji CONADEP, która zajmowała się zbrodniami junty wojskowej w Argentynie.
Życiorys
Urodził się w Rojas w rodzinie mieszczańskiej. W latach 30. XX wieku stał się aktywistą komunistycznym, organizując manifestacje przeciwko reżimom wojskowym. W 1933 roku uczestniczył w kongresie przeciwko faszyzmowi w Brukseli, a później wyjechał do Paryża, gdzie pracował jako fizyk jądrowy. Po powrocie do Argentyny w 1940 roku, został usunięty z uniwersytetu z powodu rządów Juana Peróna i poświęcił się literaturze.
Jego debiutancki zbiór esejów, Uno y el universo, opublikowany w 1945 roku, zdobył uznanie krytyków. Powieść Tunel z 1948 roku przyniosła mu międzynarodową sławę, a jego twórczość zyskała popularność w latach 60. XX wieku.
W 1984 roku otrzymał Nagrodę Cervantesa, a w 1987 roku został odznaczony Legią Honorową. Zmarł w 2011 roku w Santos Lugares w wyniku powikłań zapalenia oskrzeli.
Zaangażowanie społeczne
Sabato przewodniczył Narodowej Komisji ds. Osób Zaginionych (CONADEP), powołanej w 1983 roku w celu zbadania zbrodni junty wojskowej. Komisja opracowała raport Nunca más, dokumentujący te zbrodnie i potępiający przemoc w Argentynie.
Wybrane dzieła
- Tunel (El túnel, 1948)
- O bohaterach i grobach (Sobre héroes y tumbas, 1961)
- Abaddon – Anioł Zagłady (Abaddón el Exterminador, 1974)
Podsumowanie
Ernesto Sabato był kluczową postacią argentyńskiej literatury i myśli społecznej, łącząc swoją twórczość z aktywizmem i krytyką polityczną. Jego prace pozostają ważnym głosem w kontekście historii Argentyny i walki o prawa człowieka.
„`
