„`html
Ernest Till
Ernest Till (ur. 4 stycznia 1846 w Brzeżanach, zm. 21 marca 1926 we Lwowie) był polskim prawnikiem, profesorem Uniwersytetu Lwowskiego oraz członkiem Polskiej Akademii Umiejętności.
Życiorys
Był synem Józefa i Marii z Winklerów. Uczęszczał do gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował prawo i ekonomię na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie w 1871 uzyskał stopień doktora praw. Po ukończeniu studiów pracował w Prokuratorii Skarbu i prowadził kancelarię adwokacką w Lwowie.
W 1873 rozpoczął wykłady z prawa rolnego w Akademii Rolniczej w Dublanach oraz z prawa leśnego w Szkole Gospodarstwa Leśnego we Lwowie. Habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1877 roku, a w 1888 został profesorem tytularnym. W 1905 roku, po rezygnacji z adwokatury, uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.
W 1921 roku został profesorem honorowym. W latach 1905–1917 kierował katedrą prawa prywatnego austriackiego i był dziekanem Wydziału Prawa w roku akademickim 1906/1907.
Till był aktywnym członkiem wielu towarzystw naukowych oraz pełnił funkcję wiceprezesa Komisji Kodyfikacyjnej RP. Opracował również projekt kodeksu zobowiązań.
Wybrane publikacje
- O podmiocie praw i prawach bez podmiotu (1872)
- O prawie zwyczajowym (1877)
- Prawo prywatne austryackie (1884–1904, sześć tomów)
- Z nauki prawa obligacyjnego (1895, pięć tomów)
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1923)
- Order Żelaznej Korony III klasy (1898)
Rodzina
Ernest Till był żonaty z Adolfiną. Mieli sześcioro dzieci, w tym Artura Tilla, prawnika, oraz Stanisława Tilla, radcę budownictwa.
Pochówek
Po śmierci został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Bibliografia
- R. Longchamps de Berier, Ernest Till jako cywilista, Lwów 1926
- K. Sójka-Zielińska, Ernest Till (1846–1926), „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 1997
„`
