Erich von Falkenhayn
Erich Georg Alexander Sebastien von Falkenhayn (1861-1922) był pruskim generałem piechoty, który w latach 1914-1916 pełnił funkcję szefa sztabu generalnego i naczelnym dowódcą armii niemieckiej. Urodził się 11 września 1861 roku w Białochowie, a zmarł 8 kwietnia 1922 w Poczdamie.
Kariera wojskowa
Falkenhayn rozpoczął swoją karierę wojskową w 92 Pułku Piechoty, gdzie od 1903 roku pełnił różne stanowiska. W 1905 roku awansowano go na podpułkownika, a trzy lata później na pułkownika. W 1912 roku otrzymał stopień generała majora, a w 1913 roku został ministrem wojny w stopniu generała porucznika.
W 1914 roku, po dymisji Helmutha von Moltke, Falkenhayn został nowym szefem sztabu generalnego. W styczniu 1915 roku został odwołany z pozycji ministra wojny. Następnie dowodził operacjami przeciwko Rumunii, gdzie odniósł znaczące sukcesy, zdobywając Bukareszt. W 1917 roku został wysłany do Turcji jako naczelny dowódca niemiecko-tureckich sił zbrojnych.
Pomimo początkowych planów ofensywnych, operacje w regionie Bagdadu nie powiodły się, a Falkenhayn został odwołany w lutym 1918 roku. W czerwcu 1917 roku awansowano go na marszałka polnego armii osmańskiej.
Odznaczenia
- Medal Chiński (1900)
- Pour le Mérite (16 lutego 1915)
- Liście Dębu (3 czerwca 1915)
- Order Orła Czarnego (12 maja 1915)
- Krzyż Wielki Orderu Maksymiliana Józefa (26 czerwca 1915)
Śmierć
Erich von Falkenhayn zmarł 8 kwietnia 1922 roku z powodu niewydolności nerek.
Bibliografia
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedija, t. 27, Moskwa 1977.
- K.A. Zalesskij, I mirowaja wojna. Prawitieli i wojennaczalniki, Wyd. „Wecze”, Moskwa 2000.
Linki zewnętrzne
- [http://www.tnke.home.pl/armianiemiecka/Biografie/falkenhayn.htm Sylwetka Ericha von Falkenhayna]
