Épagneul breton
Épagneul breton to rasa psów z grupy wyżłów, zaliczana do podsekcji psów typu spaniela. Pochodzi z Francji, gdzie została wyhodowana w XVIII wieku w regionie Bretanii. Arthur Enaud odegrał kluczową rolę w odbudowie tej rasy na początku XX wieku.
Historia i użytkowość
Rasa została po raz pierwszy zaprezentowana na wystawie psów rasowych w 1896 roku, a do Stanów Zjednoczonych sprowadzono ją w latach 30. XX wieku. Épagneul breton jest wszechstronnym psem myśliwskim, wykorzystywanym do polowania na drobną zwierzynę i ptactwo. W Polsce jest rzadziej spotykany, podczas gdy we Francji jest jedną z najpopularniejszych ras myśliwskich.
Zachowanie i charakter
- Energetyczny i przyjacielski
- Lubi towarzystwo ludzi i innych zwierząt
- Wymaga dużo ruchu oraz aktywności
- Odpowiedni dla początkujących myśliwych
Pies ten sprawdza się również jako towarzysz do joggingu, choć brak ruchu może prowadzić do problemów behawioralnych.
Wygląd
Épagneul breton jest dobrze umięśniony, z elegancką sylwetką i długimi łapami. Sierść jest średniej długości, gęsta, z frędzlami. Umaszczenie to przede wszystkim białe z łatami, w USA dopuszczalne są jedynie pomarańczowe lub wątrobiane warianty. W Europie występują także odmiany czarne oraz trójkolorowe.
Zdrowie i pielęgnacja
Rasa ta ma tendencję do infekcji uszu oraz innych schorzeń, takich jak zaćma i hemofilia. Regularna pielęgnacja, w tym szczotkowanie i kontrola uszu, jest zalecana.
Podsumowanie
Épagneul breton to wszechstronny pies myśliwski, znany ze swojego przyjacielskiego usposobienia. Wymaga dużej aktywności, a jego zdrowie wymaga regularnej opieki. Rasa ta, choć mniej popularna w Polsce, cieszy się dużym uznaniem w innych krajach.
