Entelechia

Entelechia w Filozofii Arystotelesa

Entelechia (od én télos échein – „ucelowienie”) to termin wprowadzony przez Arystotelesa, oznaczający wewnętrzny cel rozwoju materii. Arystoteles uważał, że każdy byt, poprzez swoją formę, posiada entelechię, czyli celową duszę, która nadaje mu jedność.

Rodzaje Entelechii

W kontekście różnych bytów, Arystoteles definiował entelechię w następujący sposób:

• Ciała nieorganiczne: Entelechia odnosi się do określonego stosunku elementów w danym ciele.
• Organizmy żywe: Entelechia stanowi ontologiczny początek wewnętrznego ruchu, wyrażającego się w trzech formach:
  • roślinną – odżywianie i rozmnażanie;
  • zwierzęcą – odbieranie bodźców i ruch;
  • ludzką – zdolność rozumowania.

W teorii witalizmu, entelechia jest postrzegana jako mistyczna, niematerialna „siła witalna”, będąca źródłem życia.

Przypisy i Literatura

• Arystoteles, Fizyka
• Arystoteles, O duszy
• Jan Legowicz, Zarys historii filozofii
• Władysław Tatarkiewicz, Historia filozofii t. I