Henryk Aragoński
Henryk Aragoński (hiszp. Enrique de Aragón, ur. 1399, zm. po 19 maja 1445) był wielkim mistrzem zakonu Santiago w latach 1409–1445 oraz hrabią Alburquerque od 1418 roku, markizem de Villena od 1420 roku i hrabią Ampurias i Segorbe od 1436 roku.
Rodzina i wczesne życie
Henryk był trzecim synem Ferdynanda I, regenta Kastylii i Leónu, oraz wnukiem króla Jana I Kastylijskiego. Po wstąpieniu ojca na tron aragoński, on i jego bracia zostali określeni jako Infanci Aragońscy.
Objęcie władzy
Po śmierci ojca, wspierany przez notabli oraz królową wdowę, Henryk i jego brat Jan objęli faktyczne rządy w królestwie. Wykorzystując nieobecność Jana, Henryk przejął władzę, uzyskał tytuł markiza de Villena i ożenił się z Katarzyną, córką króla Jana II.
Konflikty i sojusze
Jan, nie mogąc pogodzić się z dominacją brata, zawiązał przymierze z doradcą królewskim Alvaro de Luną. Razem pokonali wojska Henryka w 1422 roku, co zwiększyło wpływy Alvaro de Luny. Obaj bracia, po pojednaniu, najechali Kastylię, co doprowadziło do konfiskaty ich majątków przez Alvaro de Lunę.
Bitwa pod Olmedo i śmierć
W 1441 roku, kontrofensywa braci zakończyła się uwięzieniem króla Kastylijskiego. W 1445 roku, następca tronu Henryk, w sojuszu z Alvaro de Luną, pokonał infantów w bitwie pod Olmedo. Henryk Aragoński zmarł kilka dni po bitwie na zamku w Calatayud z powodu zakażenia rany.
